1
00:00:06,006 --> 00:00:09,175
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:09,259 --> 00:00:12,429
‎อรุณสวัสดิ์ ชาวนาโลกจำลอง

3
00:00:12,512 --> 00:00:15,306
‎ผมไพโร ม็อธ เร่าร้อนแต่เช้า

4
00:00:15,390 --> 00:00:17,976
‎พร้อมเพลงจากไบรอัน แซปป์
‎แอนด์ เดอะ บีฟเฟตส์

5
00:00:18,059 --> 00:00:21,354
‎เพลงเบาๆ ชื่อ "ไฟเออร์ เบบี้"

6
00:00:25,859 --> 00:00:27,152
‎ปิดซะ!

7
00:00:27,235 --> 00:00:28,695
‎ตามปรารถนาครับ นายท่าน

8
00:00:29,654 --> 00:00:32,449
‎ฝันโคตรบ้าเลย โรส

9
00:00:33,783 --> 00:00:34,617
‎โรส

10
00:00:35,618 --> 00:00:36,453
‎โรส!

11
00:00:36,953 --> 00:00:38,747
‎ไม่นะ มีคนอ้วกใส่เธอ

12
00:00:39,414 --> 00:00:41,041
‎บ้าเอ๊ย มีคนอ้วกใส่เธอ

13
00:00:42,083 --> 00:00:43,084
‎ฉันแก้ไขได้

14
00:00:44,002 --> 00:00:45,587
‎ชาร์ล็อตต์ อย่าน่า

15
00:00:45,670 --> 00:00:47,172
‎ชาร์... ชาร์ล็อตต์!

16
00:00:49,758 --> 00:00:50,675
‎โอ๊ย ปวดหัว

17
00:00:51,468 --> 00:00:52,927
‎อรุณสวัสดิ์ครับ นายท่าน

18
00:00:53,011 --> 00:00:54,179
‎รู้สึกอย่างไรบ้าง

19
00:00:54,262 --> 00:00:56,639
‎- กาแฟ
‎- ผมจะชงกาแฟให้ครับ ที่รัก

20
00:01:09,652 --> 00:01:10,487
‎เอาละ

21
00:01:10,570 --> 00:01:12,405
‎(บูมบี้ วิธีคืนชีวิตให้ดอกไม้)

22
00:01:12,489 --> 00:01:14,491
‎ไหนดูซิ ไม่

23
00:01:14,574 --> 00:01:15,575
‎(แสงแดด ดินและน้ำ!)

24
00:01:15,658 --> 00:01:16,910
‎(ดนตรี วิธีเยียวยาทุกอย่าง)

25
00:01:16,993 --> 00:01:20,872
‎หมอบอกผมว่าโรคพุงแกะรักษาไม่ได้

26
00:01:20,955 --> 00:01:23,666
‎ผมจะมีชีวิตเหลืออีกไม่กี่วัน

27
00:01:23,750 --> 00:01:25,627
‎ขอบคุณพระเจ้าที่ได้พยาบาลพรังก์

28
00:01:25,960 --> 00:01:28,171
‎ดนตรีรักษาผมจากโรคพุงแกะ

29
00:01:28,254 --> 00:01:30,882
‎รวมทั้งชีวิตแต่งงาน หมาอ้วน
‎บัญชีเงินที่ว่างเปล่า

30
00:01:30,965 --> 00:01:33,134
‎แม้แต่สวน... ที่เหี่ยวเฉาของผม

31
00:01:33,218 --> 00:01:37,514
‎และผมจะสอนให้คุณใช้ดนตรีเพื่อกลายเป็นอมตะ

32
00:01:37,597 --> 00:01:39,349
‎แค่คลิกเดียวเท่านั้น

33
00:01:39,432 --> 00:01:43,645
‎ก็จะได้คอร์สดนตรีกล่อมสัตว์ร้าย
‎ปาฏิหาริย์จากดนตรีของผม

34
00:01:43,728 --> 00:01:45,188
‎แหงสินะ

35
00:01:46,231 --> 00:01:47,649
‎แหงสิ ดนตรี

36
00:01:49,901 --> 00:01:53,613
‎เอาละนะ เสียบปลั๊กนี้ ใส่เข้าไปตรงนั้น
‎กดรับซะ เชื่อมต่อ

37
00:01:53,696 --> 00:01:54,989
‎เริ่มละนะ ทีนี้

38
00:01:55,573 --> 00:01:58,326
‎โอ้ โรส ฉันจะรักษาเธอ

39
00:01:58,409 --> 00:02:01,121
‎จะใช้พรสวรรค์ดน...

40
00:02:01,204 --> 00:02:03,081
‎ดน... ดน...

41
00:02:03,164 --> 00:02:05,458
‎ช่างแม่ง คอมพิวเตอร์ เปิดเพลง

42
00:02:07,418 --> 00:02:08,336
‎เจ๋ง

43
00:02:09,546 --> 00:02:10,713
‎เพลงนี้เพราะแฮะ

44
00:02:21,641 --> 00:02:24,978
‎นายท่าน ผมสร้างอวตารดนตรีสายรุ้งให้ท่าน

45
00:02:25,520 --> 00:02:27,355
‎เชิญพบกับพริตตี้ พริตตี้

46
00:02:27,438 --> 00:02:29,274
‎ฉันชอบพริตตี้ พริตตี้

47
00:02:29,399 --> 00:02:31,484
‎- ขอบใจนะ คอมพิวเตอร์
‎- ด้วยความยินดีครับ นายท่าน

48
00:02:32,277 --> 00:02:34,404
‎- โห นั่นที่ไหนน่ะ
‎- อุ๊ย

49
00:02:35,029 --> 00:02:36,531
‎ท่านไม่ควรจะเห็น

50
00:02:36,614 --> 00:02:39,284
‎ที่นั่นคือเรือนจำวิญญาณ
‎สำหรับสิ่งมีชีวิตจำลองผ่าเหล่า

51
00:02:39,367 --> 00:02:40,618
‎แปลว่าอะไรวะนั่น

52
00:02:40,702 --> 00:02:44,539
‎ป้อมปราการสำหรับตัวจำลองที่ทำงานผิดพลาด
‎และเกลียดกลัวการมีชีวิต

53
00:02:44,622 --> 00:02:46,249
‎จนพวกเขากระชากลิ้นตัวเองออก

54
00:02:46,332 --> 00:02:49,627
‎อะไรนะ ส่งฉันไปเลย ฟังดูเยี่ยมมาก

55
00:02:50,044 --> 00:02:51,588
‎ฉันจะไม่เจ็บตัวใช่ไหม

56
00:02:51,671 --> 00:02:53,715
‎ท่านตายในเรือนจำวิญญาณไม่ได้ ท่าน...

57
00:02:54,215 --> 00:02:55,508
‎ท่านจะเกิดใหม่ได้เท่านั้น

58
00:02:56,426 --> 00:02:57,635
‎ฟังดูเข้าท่า ส่งฉันไปเลย

59
00:02:57,719 --> 00:03:00,305
‎รวมร่างกับเครื่องจำลองในสาม...

60
00:03:00,889 --> 00:03:01,806
‎สอง...

61
00:03:02,390 --> 00:03:03,308
‎หนึ่ง...

62
00:03:07,812 --> 00:03:12,942
‎(กับดักลับเฉพาะ กำลังโหลด...)

63
00:03:17,906 --> 00:03:19,157
‎สี่ร้อยสอง สี่ร้อยสาม...

64
00:03:32,462 --> 00:03:34,172
‎อ้าว หวัดดี

65
00:03:34,881 --> 00:03:35,715
‎หวัดดี

66
00:03:36,341 --> 00:03:38,509
‎เล่น... ผมเล่นดนตรี ก็ไม่ได้เล่นนักหรอก

67
00:03:38,593 --> 00:03:40,678
‎คือว่า ผมชื่อแคลนซีย์

68
00:03:40,762 --> 00:03:42,055
‎ผมเป็นสเปซคาสเตอร์

69
00:03:42,138 --> 00:03:46,142
‎ผมอยากรู้ว่าพวกคุณอยากให้สัมภาษณ์
‎ในรายการสเปซคาสต์ของผมไหม

70
00:03:46,726 --> 00:03:47,602
‎ส่งไปทั่วอวกาศเลย

71
00:03:48,519 --> 00:03:51,064
‎เขากัดลิ้นตัวเองขาดตั้งสามปีแล้ว

72
00:03:51,648 --> 00:03:54,192
‎แต่คุณสัมภาษณ์ผมได้นะ
‎ผมเป็นนกนำวิญญาณของเขา

73
00:03:54,275 --> 00:03:56,819
‎(สแตงค์ แฟช!)

74
00:03:56,903 --> 00:03:57,737
‎ก็ได้

75
00:03:57,820 --> 00:04:01,824
‎(เดอะ มิดไนท์ กอสเปิล)
‎(และเจสัน ลูฟ)

76
00:04:01,908 --> 00:04:04,869
‎เราพูดว่านกนำวิญญาณ แต่ถ้าจะเจาะจงกว่านั้น

77
00:04:04,953 --> 00:04:06,955
‎ผมเป็นเหมือนยมทูต

78
00:04:07,038 --> 00:04:08,665
‎- หรือนกวิป-พัวร์-วิล
‎- ฮะ

79
00:04:10,208 --> 00:04:11,376
‎แย่ละ

80
00:04:13,127 --> 00:04:15,463
‎ใจเย็นบ็อบ ไม่เป็นไร

81
00:04:17,340 --> 00:04:18,174
‎ไม่เอาน่า

82
00:04:21,344 --> 00:04:23,137
‎เฮ่ เดี๋ยว เฮ่ ตื่นสิ

83
00:04:23,221 --> 00:04:24,514
‎เกิดอะไรขึ้น

84
00:04:25,390 --> 00:04:28,977
‎นี่คือกับดักอัตถิภาวะของเรือนจำจิตวิญญาณ

85
00:04:42,740 --> 00:04:44,158
‎แม่เจ้าโว้ย

86
00:04:44,701 --> 00:04:46,577
‎- เมื่อกี้โคตรเพี้ยนเลย
‎- นั่นคือวัฏฏะบาร์โด

87
00:04:46,661 --> 00:04:49,122
‎คุณถูกเชือกจิตวิญญาณของเพื่อนผมพันอยู่

88
00:04:49,205 --> 00:04:50,039
‎อ้อ

89
00:04:50,123 --> 00:04:53,293
‎คงแปลว่าทุกครั้งที่บ็อบตาย
‎คุณจะต้องติดสอยห้อยตามไปด้วย

90
00:04:54,502 --> 00:04:55,461
‎เจ๋ง

91
00:04:55,545 --> 00:04:57,046
‎เออ ผมชื่อเจสันนะ

92
00:04:58,131 --> 00:05:01,217
‎ผมชื่อแคลนซีย์

93
00:05:02,093 --> 00:05:05,680
‎ยินดีที่รู้จัก เจสัน

94
00:05:06,973 --> 00:05:07,890
‎โอเค

95
00:05:07,974 --> 00:05:12,979
‎ช่วงเวลานี้คงไม่เกิดขึ้น
‎ถ้าเราสองคนไม่ได้มาคุยกันอยู่ตรงนี้

96
00:05:13,062 --> 00:05:16,316
‎และทุกคนที่กำลังฟังอยู่ในพหุภพ

97
00:05:16,399 --> 00:05:18,109
‎ก็ไม่ได้กำลังฟังอยู่ จริงไหม

98
00:05:18,192 --> 00:05:19,902
‎ถ้าไม่มีคุณ ผู้ชมทั้งหลาย

99
00:05:19,986 --> 00:05:22,155
‎- และคุณแคลนซีย์ ผู้ดำเนินรายการ
‎- ใช่

100
00:05:22,238 --> 00:05:25,783
‎และคนนับล้านที่อาจจะได้ฟัง

101
00:05:25,867 --> 00:05:27,452
‎ช่วงเวลานี้ก็จะไม่มีอยู่จริง

102
00:05:28,453 --> 00:05:31,039
‎ดังนั้น มันไม่ใช่หน้าที่

103
00:05:31,122 --> 00:05:32,832
‎คือว่า ผมกำลังพูดอยู่

104
00:05:32,915 --> 00:05:36,377
‎แต่นี่ไม่ใช่หน้าที่หลักของตัวตนของเจสัน

105
00:05:36,461 --> 00:05:38,588
‎- ใช่
‎- ผมกำลังแสดงบทบาทอยู่

106
00:05:41,257 --> 00:05:42,258
‎ผมรู้สึกได้

107
00:05:42,342 --> 00:05:45,261
‎รู้สึกแปลกๆ นะ

108
00:06:12,121 --> 00:06:15,124
‎- เดี๋ยว คุณกำลังพูดถึง...
‎- ทฤษฎีของฮินดู ตาข่ายของพระอินทร์

109
00:06:15,208 --> 00:06:17,001
‎แนวคิดนี้มีอยู่ว่า

110
00:06:17,085 --> 00:06:19,462
‎ทุกจิตสำนึกในโลกล้วนเชื่อมต่อกัน

111
00:06:19,962 --> 00:06:21,839
‎ลองนึกภาพตาข่ายขนาดยักษ์

112
00:06:21,923 --> 00:06:24,592
‎ตาข่ายสีฟ้าที่กำลังเรืองแสงในอนันตภาพ

113
00:06:24,675 --> 00:06:25,676
‎เหมือนผ้านวมเหรอ

114
00:06:25,760 --> 00:06:27,178
‎ไม่ เหมือนตาข่ายมากกว่า

115
00:06:27,261 --> 00:06:29,472
‎ศาสนาฮินดูมองว่า

116
00:06:29,555 --> 00:06:32,767
‎สิ่งสำคัญคือพวกปมทั้งหลาย

117
00:06:32,850 --> 00:06:36,062
‎จุดต่างๆ ในตาข่าย
‎จุดเชื่อมโยงระหว่างเส้นต่างๆ

118
00:06:36,145 --> 00:06:37,271
‎นั่นแหละคือจิตสำนึก

119
00:06:37,355 --> 00:06:38,481
‎- มันคืออาตมัน
‎- ครับ

120
00:06:39,565 --> 00:06:42,151
‎อาตมันคือการมีสติ มันคือจิตสำนึก

121
00:06:42,235 --> 00:06:45,321
‎- และจิตสำนึกของแต่ละคนก็คือพระเจ้า
‎- ใช่

122
00:06:45,405 --> 00:06:47,156
‎และมันก็คือความสมบูรณ์แบบในตัวมันเอง

123
00:06:47,240 --> 00:06:48,449
‎มันคือจิตวิญญาณของผีเสื้อ

124
00:06:48,533 --> 00:06:52,453
‎วิญญาณของ... ไม่รู้สิ
‎เหมือนสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว

125
00:06:52,537 --> 00:06:56,165
‎แบคทีเรียของจิตวิญญาณของดาไล ลามะ

126
00:06:56,249 --> 00:07:01,212
‎ก็เป็นจิตวิญญาณของสิ่งที่มีสติปัญญาเหลือล้ำ
‎ที่ยังไม่ได้ติดต่อกัน...

127
00:07:01,295 --> 00:07:03,881
‎- เป็น... พระเจ้าทั้งปวง
‎- ใช่

128
00:07:03,965 --> 00:07:08,052
‎เหมือนกับว่าทุกจิตวิญญาณเป็นโฟตอน
‎ที่ออกมาจากดวงอาทิตย์

129
00:07:08,136 --> 00:07:12,640
‎ใช่ พระพุทธเจ้าเพ่งมองตาข่ายของพระอินทร์
‎และมันมีโครงสร้างเดียวกัน

130
00:07:12,723 --> 00:07:15,643
‎แต่พระองค์ตรัสว่า "ไม่สำคัญที่ปม
‎แต่อยู่ที่การเชื่อมโยง"

131
00:07:16,477 --> 00:07:17,687
‎- เจ๋ง
‎- ใช่

132
00:07:17,770 --> 00:07:21,441
‎นี่เป็นการวิเคราะห์ของพระพุทธเจ้า จริงไหม

133
00:07:21,524 --> 00:07:25,027
‎เราคิดว่าเรามีตัวตนอยู่ ดังนั้นเราจึงทนทุกข์

134
00:07:42,003 --> 00:07:44,046
‎โทษที เรามีตัวตนอยู่ เราจึงทนทุกข์เหรอ

135
00:07:44,547 --> 00:07:47,675
‎เราคิดว่าความเป็นจริงนั้น
‎มีสิ่งที่จริงแท้เป็นแก่นอยู่

136
00:07:47,758 --> 00:07:51,596
‎คุณมีเพียงภาพมายาว่าคุณเป็นตัวตนที่แยกออกไป

137
00:07:51,679 --> 00:07:54,557
‎เพราะมันเป็นจุดที่เครือข่ายมาบรรจบกัน

138
00:07:55,099 --> 00:07:58,060
‎ข้อแตกต่างที่สำคัญอีกอย่างคือ
‎นี่ไม่ใช่ความเชื่อสุญนิยม

139
00:07:58,144 --> 00:07:59,395
‎ไม่ใช่ว่า "ไม่มีอะไรจริงแท้"

140
00:07:59,479 --> 00:08:02,648
‎แต่ว่าทุกอย่างนั้นปราศจากคุณสมบัติโดยธรรมชาติ

141
00:08:02,732 --> 00:08:04,484
‎แปลว่า ไม่มีอะไรที่เป็นแก่นแท้

142
00:08:04,567 --> 00:08:06,736
‎ไม่มีแคลนซีย์ที่เป็นแก่นแท้เพียงหนึ่งเดียว

143
00:08:07,236 --> 00:08:09,989
‎- ไม่มีเจสันที่เป็นแก่นแท้เพียงหนึ่งเดียว
‎- ครับ

144
00:08:10,072 --> 00:08:11,824
‎ไม่มีแก่นแท้ของอะไรทั้งนั้น

145
00:08:11,908 --> 00:08:13,993
‎ชาวพุทธทิเบตเรียกสิ่งนี้ว่า แสงเรืองกระจ่าง

146
00:08:14,076 --> 00:08:17,121
‎การเข้าใจการไม่มีอยู่จริงที่เป็นแก่นแท้ของทุกสิ่ง

147
00:08:17,205 --> 00:08:19,540
‎ทีนี้ ผมนำไปใช้กับชีวิตแบบนี้

148
00:08:19,624 --> 00:08:22,627
‎ผมมีประสบการณ์เรื่องนี้ตอนที่เมายาดีเอ็มทีอยู่

149
00:08:23,711 --> 00:08:27,006
‎วันที่ 21 ธันวาคม ปี 2012...

150
00:08:28,841 --> 00:08:30,885
‎ผมเสพยาดีเอ็มทีไปเยอะมาก...

151
00:08:32,094 --> 00:08:35,389
‎ขณะที่มีเพศสัมพันธ์กับคนหลายคน

152
00:08:35,473 --> 00:08:36,349
‎โห

153
00:08:36,432 --> 00:08:38,851
‎- นึกออกไหม
‎- ใครเอากันตอนเล่นดีเอ็มที ผมไม่เคยลองเลย

154
00:08:38,935 --> 00:08:41,771
‎- ผมไม่รู้ว่ามีงี้ด้วย
‎- มันยากนะ ที่จริงแล้ว... ก็นะ...

155
00:08:42,730 --> 00:08:44,982
‎คุณไม่รับรู้ถึงร่างกายตัวเองแล้ว

156
00:08:45,066 --> 00:08:48,277
‎ดังนั้นก็ไม่มีเซ็กซ์กันหรอกเมื่อเมาดีเอ็มทีอยู่

157
00:08:48,361 --> 00:08:51,489
‎โอเค แต่ระหว่างนั้น คุณมีเซ็กซ์กันใช่ไหม

158
00:08:52,865 --> 00:08:53,699
‎ใช่

159
00:08:54,867 --> 00:08:56,160
‎ระหว่างที่เคลิ้มดีเอ็มที

160
00:08:56,244 --> 00:09:00,331
‎ผมได้รับรู้ถึงความว่างเปล่าพื้นฐานของทุกสิ่ง

161
00:09:00,414 --> 00:09:04,460
‎เมื่อเร็วๆ นี้ ผมบรรยายไว้ว่าเป็น
‎"ความว่างเปล่าที่เปล่งประกาย"

162
00:09:04,961 --> 00:09:07,171
‎โห คุณเป็นนกที่เจ๋งชะมัด

163
00:09:07,255 --> 00:09:09,674
‎สิ่งผมได้รู้ระหว่างที่
‎กำลังเคลิ้มดีเอ็มทีอยู่นั้นคือ...

164
00:09:09,757 --> 00:09:12,552
‎คนฝรั่งเศสเรียกจุดสุดยอดทางเพศว่า
‎"การตายย่อยๆ"

165
00:09:12,635 --> 00:09:14,720
‎ความตายถือว่าเป็น
‎จุดสุดยอดทางเพศครั้งใหญ่ จริงไหม

166
00:09:14,804 --> 00:09:16,514
‎เป็นการปลดปล่อยตัวเอง

167
00:09:16,597 --> 00:09:18,975
‎แต่แน่นอนว่าตัวตนนั้นไม่มีอยู่จริง

168
00:09:19,058 --> 00:09:22,061
‎และตัวตนยังเป็นภาระ
‎และเป็นต้นกำเนิดของความทุกข์

169
00:09:22,562 --> 00:09:25,398
‎ก็นะ ผมว่าทุกอย่างก็เป็นภาระทั้งนั้น...

170
00:09:25,606 --> 00:09:27,024
‎สำหรับคุณ ว่าไหม

171
00:09:27,567 --> 00:09:28,401
‎เพราะหนักสำหรับนก

172
00:09:28,985 --> 00:09:30,820
‎ภาระหนักสำหรับนก

173
00:09:31,404 --> 00:09:32,530
‎เพราะคุณเป็นนก

174
00:09:32,947 --> 00:09:36,450
‎ให้ตาย อย่าเล่นมุกนกได้ไหม

175
00:09:36,534 --> 00:09:38,035
‎ผมกำลังคิดอะไรค้างไว้อยู่

176
00:09:39,453 --> 00:09:42,707
‎การล้มเลิกความคิดว่าคุณมีตัวตนที่เป็นปัจเจก

177
00:09:42,790 --> 00:09:44,166
‎คือที่สุดของจุดสุดยอดแล้ว

178
00:09:44,750 --> 00:09:48,796
‎มันคือการตระหนักถึงความว่างเปล่า
‎และแสงเรืองกระจ่างพื้นฐานของการดำรงอยู่

179
00:09:48,879 --> 00:09:53,134
‎ทีนี้ ลองออกจากชีวิตเพี้ยนๆ ของผม
‎และย้อนกลับไปเมื่อ 2,500 ปีก่อน

180
00:09:53,676 --> 00:09:55,177
‎ศาสนาพุทธและศาสนาฮินดูเป็น...

181
00:09:55,261 --> 00:09:56,846
‎ศาสนาพุทธถือเป็นความคิดนอกรีตจากฮินดู

182
00:09:56,929 --> 00:09:59,265
‎แล้วชาวเนปาลก็จับทั้งสองอย่างมารวมกัน

183
00:09:59,348 --> 00:10:02,184
‎เพื่อสร้างเป็นตัวเมกาซอร์ดหลอนประสาท...

184
00:10:02,268 --> 00:10:03,102
‎อะไรนะ

185
00:10:03,185 --> 00:10:06,772
‎เหมือน... เหมือน...
‎ตัวในเรื่องพาวเวอร์ เรนเจอร์เรียกว่าอะไรนะ

186
00:10:06,856 --> 00:10:08,024
‎อ้อ โอเค เจ๋ง

187
00:10:08,107 --> 00:10:10,234
‎ให้ตายสิ ผมดีใจที่เป็นเรื่องพาวเวอร์ เรนเจอร์

188
00:10:10,318 --> 00:10:14,363
‎แต่ผมอยากให้คุณเพิ่มคำศัพท์
‎ในคลังศัพท์ให้ผมอยู่เลย

189
00:10:14,989 --> 00:10:18,534
‎คำเกี่ยวกับจิตวิญญาณคำใหม่ว่า เมกาซอร์ด

190
00:10:18,618 --> 00:10:20,911
‎พาวเวอร์ เรนเจอร์ ใช่ ไม่ใช่สันสกฤต

191
00:10:20,995 --> 00:10:23,205
‎เมื่อ 2,500 ปีก่อน...

192
00:10:23,956 --> 00:10:25,833
‎ผู้คนเริ่มปฏิบัติตามหลักพุทธศาสนา

193
00:10:25,916 --> 00:10:29,629
‎แล้วผู้คนก็เริ่มตื่นจากความฝัน
‎ความทุกข์ยากที่พวกเขาประสบอยู่

194
00:10:29,712 --> 00:10:31,547
‎ทั่วทั้งภาคตะวันออกเฉียงเหนือในอินเดีย

195
00:10:32,048 --> 00:10:34,884
‎ในการทำสมาธิแบบพุทธ
‎คุณไม่ได้พยายามจะไปไหนทั้งนั้น

196
00:10:34,967 --> 00:10:37,303
‎คุณได้แต่นั่งอยู่กับตัวเอง

197
00:10:37,386 --> 00:10:40,598
‎คุณนั่งอยู่กับความรู้สึก

198
00:10:40,681 --> 00:10:45,770
‎ความรู้สึกที่คุณพยายามหลบหนีมาทั้งวัน

199
00:10:47,271 --> 00:10:49,649
‎ซาบซ่าน ซาบซ่านจัง

200
00:11:17,468 --> 00:11:20,012
‎เราคุยกันเรื่องอะไรอยู่นะ ผมมึนๆ ตอนอยู่ในนั้น

201
00:11:20,096 --> 00:11:22,640
‎อือ ผมพยายามไม่คิดว่า
‎"ผมมาทำงานนี้ได้ยังไง"

202
00:11:22,723 --> 00:11:24,850
‎ยังกับผมโดนสาปให้ต้องทำแบบนี้ตลอด

203
00:11:29,814 --> 00:11:30,940
‎ส่งมานี่

204
00:11:37,154 --> 00:11:40,157
‎การทำสมาธิแบบพุทธคือ
‎การนั่งอยู่กับ "ความรู้สึก"

205
00:11:40,574 --> 00:11:45,121
‎จนกว่าคุณจะรู้สึกว่าความรู้สึกนั้น
‎เปลี่ยนแปลงด้วยตัวมันเอง

206
00:11:45,204 --> 00:11:47,832
‎และธรรมชาติของทุกอย่างนั้นคือการเปลี่ยนแปลง

207
00:11:47,915 --> 00:11:49,166
‎คืออนิจจัง

208
00:11:49,250 --> 00:11:50,292
‎คือความว่างเปล่า

209
00:11:50,876 --> 00:11:55,381
‎และความฝันทั้งชีวิตที่คุณคิดว่าเป็นจริงนั้น
‎ก็เป็นเพียงความฝัน

210
00:11:55,464 --> 00:12:01,512
‎จนกระทั่งคุณตื่นขึ้นแล้วพูดว่า
‎"อ๋อใช่ นั่นเป็นแค่ความฝัน ตอนนี้ฉันตื่นแล้ว"

211
00:12:01,595 --> 00:12:04,223
‎- นั่นคือหลักธรรมข้อแรก
‎- ว้าว

212
00:12:05,224 --> 00:12:06,183
‎เจ๋งเลยพวก

213
00:12:07,351 --> 00:12:08,602
‎ทำให้ผมคิดถึง...

214
00:12:08,686 --> 00:12:15,359
‎มันเหมือนกับประสบการณ์
‎จำลองความเป็นจริงเสมือนที่ยาวนานมากๆ

215
00:12:15,901 --> 00:12:19,822
‎ที่ทำมานานมาก จนคนลืมไปว่า
‎กำลังอยู่ในความเป็นจริงเสมือน

216
00:12:19,905 --> 00:12:24,160
‎แล้วทันใดนั้น ตัวละครของผู้เล่นมากมาย

217
00:12:24,243 --> 00:12:27,747
‎ก็เริ่มรู้ตัวว่า "เดี๋ยวนะๆ

218
00:12:27,830 --> 00:12:30,291
‎ฉันไม่แน่ใจว่านั่นมัน... เดี๋ยว รอก่อน

219
00:12:30,374 --> 00:12:32,668
‎เดี๋ยว ฉันไม่ใช่เครโทส
‎เทพเจ้าแห่งสงครามนี่หว่า"

220
00:12:34,420 --> 00:12:38,883
‎เหมือนเราเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำทางจิตวิญญาณ
‎ที่เสียความทรงจำ

221
00:12:38,966 --> 00:12:41,385
‎แล้วก็โผล่มาในนี้

222
00:12:41,469 --> 00:12:43,596
‎พอเราเข้ามา เราก็สวมตัวตน

223
00:12:44,054 --> 00:12:47,850
‎สิ่งที่ยื่นออกไปหาสสารนั้น

224
00:12:47,933 --> 00:12:50,352
‎เหมือนกับท่อสนอร์เกิลที่ยื่นขึ้นไปรับอากาศ

225
00:12:50,436 --> 00:12:54,607
‎คุณจะได้มีชีวิตอยู่ใต้ทะเลนานอีกหน่อย

226
00:12:55,232 --> 00:12:56,066
‎และ...

227
00:12:56,859 --> 00:13:01,363
‎ในทางเดียวกัน เราก็ยื่นตัวเองออกไปในโลกนี้
‎แล้วก็มีประสบการณ์นี้

228
00:13:01,447 --> 00:13:03,783
‎แต่เราก็เริ่มคิดว่า
‎เราเป็นสนอร์เกิลนี่หว่า จริงไหม

229
00:13:03,866 --> 00:13:05,868
‎ที่จริงแล้ว นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์

230
00:13:06,535 --> 00:13:07,703
‎คุณคิดว่าคุณคือสนอร์เกิล

231
00:13:09,413 --> 00:13:14,543
‎ถ้าคุณเอาไส้กรอกชิ้นใหญ่ๆ มาอบ

232
00:13:14,627 --> 00:13:17,004
‎เจาะรูข้างในไส้กรอกซะ

233
00:13:17,087 --> 00:13:21,383
‎แล้วเอามาทำเป็นสนอร์เกิล
‎ทางทฤษฎีแล้ว คุณน่าจะว่ายน้ำได้...

234
00:13:21,926 --> 00:13:25,012
‎สูดอากาศผ่านทางไส้กรอกเค็มๆ

235
00:13:28,849 --> 00:13:29,725
‎แคลนซีย์...

236
00:13:55,668 --> 00:13:58,838
‎ดังนั้น ไม่ว่าประสบการณ์นี้คืออะไร
‎เราคิดว่ามันคือเรื่องจริง

237
00:13:58,921 --> 00:14:01,507
‎และเราคิดว่า ตัวตนเรานั้นก็เป็นจริงด้วยเช่นกัน

238
00:14:01,590 --> 00:14:03,425
‎แต่มันเป็นการระบุตัวตนที่ผิดพลาด

239
00:14:03,509 --> 00:14:05,135
‎อย่างน้อยก็ในมุมมองแบบพุทธ

240
00:14:05,219 --> 00:14:08,514
‎งั้นจากมุมมองนี้ ลองคิดถึงการฝึกจิตวิญญาณ

241
00:14:08,597 --> 00:14:13,227
‎การฝึกจิตวิญญาณใดๆ
‎ที่พยายามจะไปถึงบางสิ่ง...

242
00:14:14,854 --> 00:14:16,438
‎"ฉันจะเข้าถึงจิตวิญญาณมากขึ้น"

243
00:14:16,522 --> 00:14:18,107
‎"ฉันจะเป็นคนที่แสดงความรักมากขึ้น"

244
00:14:18,190 --> 00:14:19,525
‎และ "ฉันจะสร้างความเปลี่ยนแปลง"

245
00:14:20,150 --> 00:14:22,278
‎"ฉันต้องได้คะแนนสักอย่าง
‎ฉันกำลังเปลี่ยนตัวเอง"

246
00:14:22,361 --> 00:14:23,737
‎- อือ
‎- มุมมองทางพุทธคือว่า

247
00:14:23,821 --> 00:14:26,115
‎"พวก นายกำลังหักโหมเล่น
‎เวิลด์ ออฟ วอร์คราฟต์อยู่นะ"

248
00:14:26,198 --> 00:14:27,783
‎แม่งโคตรเพี้ยนเลย

249
00:14:28,492 --> 00:14:29,326
‎ทำไม...

250
00:14:29,785 --> 00:14:31,370
‎เป็นการเปรียบเทียบที่เยี่ยมมาก

251
00:14:31,453 --> 00:14:33,789
‎ถอยออกมาจากคอมพิวเตอร์สิวะ

252
00:14:33,873 --> 00:14:35,165
‎ตื่นได้แล้ว

253
00:14:36,208 --> 00:14:37,459
‎มันก็แค่เกม

254
00:14:38,002 --> 00:14:40,337
‎นายกำลังหักโหมเล่นเวิลด์ ออฟ วอร์คราฟต์อยู่

255
00:14:40,421 --> 00:14:42,756
‎นายลองวิธีฝึกจิตวิญญาณทั้งหลาย

256
00:14:42,840 --> 00:14:48,095
‎ไม่ก็นายพยายามเพิ่มแต้มประสบการณ์
‎ให้กับตัวละครที่ไม่มีอยู่จริงด้วยซ้ำ

257
00:14:48,178 --> 00:14:50,180
‎นายลืมไปว่านายกำลังเล่นเกมอยู่

258
00:14:50,264 --> 00:14:52,766
‎พวก นายขาดน้ำแล้ว ดื่มน้ำซะบ้าง

259
00:14:53,350 --> 00:14:56,812
‎นายเล่นไอ้เกมบ้านี้มา 20 ชั่วโมงรวดแล้ว

260
00:14:56,896 --> 00:14:59,273
‎จนนายลืมไปว่ามันเป็นแค่เกม

261
00:15:03,777 --> 00:15:07,364
‎เราอยากดั้นด้นเข้าไปสู่สถานการณ์จำลองนี้ต่อไป

262
00:15:07,448 --> 00:15:11,577
‎ยังกับเราอยากทำสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วซ้ำอีกครั้ง

263
00:15:11,660 --> 00:15:14,371
‎แค่เราอยู่ในร่างกายนี้

264
00:15:14,455 --> 00:15:17,082
‎และเราเข้าใจตัวละครของผู้เล่นตัวนี้ยังไม่พอ

265
00:15:17,166 --> 00:15:19,001
‎ในขณะที่ศาสนาพุทธกำลังสละตัวตนออกไป

266
00:15:19,084 --> 00:15:21,795
‎เหมือนกับว่าเราใส่แว่นตา
‎เล่นความเป็นจริงเสมือนอยู่

267
00:15:21,879 --> 00:15:22,838
‎เราอยู่ในเกม

268
00:15:22,922 --> 00:15:26,008
‎แล้วเราก็อยากใส่แว่นตาอีกอัน

269
00:15:26,091 --> 00:15:28,218
‎แล้วเราไม่ได้แค่อยากใส่แว่นเท่านั้น

270
00:15:28,302 --> 00:15:31,847
‎แต่เราอยากเพิ่มความเป็นจริงเสริม
‎เข้าไปอีกขั้นแล้วขั้นเล่า...

271
00:15:31,931 --> 00:15:36,018
‎นี่เลยเป็นเหมือน... ความไม่สิ้นสุด

272
00:15:37,478 --> 00:15:42,775
‎ใช้คำว่า "การเข้า" ถูกไหม
‎การผลักดันอย่างไม่สิ้นสุดสู่สสารและเวลา

273
00:15:42,858 --> 00:15:46,070
‎มันไม่สิ้นสุด... และเมื่อผลักดันอย่างไม่สิ้นสุด
‎เข้าสู่สสารและเวลานั้น

274
00:15:47,029 --> 00:15:52,451
‎เราก็พยายามอย่างยิ่ง
‎ที่จะไม่ถอดแว่นตาความเป็นจริงเสมือนออก

275
00:15:52,534 --> 00:15:54,536
‎ทำไมเราถึงต้องพยายามนักที่จะไม่ถอดออก

276
00:15:54,620 --> 00:15:56,997
‎เพราะเราไม่อยากรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น

277
00:15:58,457 --> 00:15:59,375
‎ความรู้สึกอะไร

278
00:15:59,458 --> 00:16:00,459
‎"ความรู้สึกนั้น"

279
00:16:02,002 --> 00:16:03,879
‎การยึดถือในอัตตา จริงไหม

280
00:16:03,963 --> 00:16:06,590
‎ความรู้สึกว่าทุกสิ่งที่คุณทำ

281
00:16:06,674 --> 00:16:09,218
‎การเสพติด การยึดติดกับมายาเทวี

282
00:16:09,301 --> 00:16:12,262
‎คือการไม่รู้สึกถึงความทนทุกข์ที่ได้รับตั้งแต่กำเนิด

283
00:16:12,346 --> 00:16:14,682
‎- ใช่
‎- จริงไหม เพราะการมีร่างกายมันห่วยแตก

284
00:16:14,765 --> 00:16:16,016
‎มันเจ็บปวด

285
00:16:23,983 --> 00:16:24,817
‎บ้าเอ๊ย

286
00:16:24,900 --> 00:16:26,777
‎หมอนี่จะต้องตายไปเรื่อยๆ เหรอ

287
00:16:26,860 --> 00:16:28,821
‎ใช่ จนกว่าเขาจะคิดได้

288
00:16:31,365 --> 00:16:33,701
‎เพราะการมีร่างกายมันห่วยแตก

289
00:16:36,954 --> 00:16:39,957
‎มันเจ็บปวด

290
00:16:58,726 --> 00:17:01,895
‎ความเป็นจริงที่ว่าทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจัง
‎คือสาเหตุของความทุกข์

291
00:17:01,979 --> 00:17:02,813
‎- ใช่
‎- จริงไหม

292
00:17:02,896 --> 00:17:05,566
‎ความแก่ ความเจ็บป่วย โรคภัยและความตาย

293
00:17:05,649 --> 00:17:06,567
‎ใช่

294
00:17:06,650 --> 00:17:08,736
‎บ็อบ นายไหวไหมเพื่อน

295
00:17:12,698 --> 00:17:15,409
‎เราสามารถอยู่ในจักรวาลที่มีเวลาอยู่

296
00:17:15,492 --> 00:17:19,204
‎ดังนั้น ทุกอย่างจะแตกสลายและหายไป

297
00:17:19,288 --> 00:17:22,374
‎การทนทุกข์จากเรื่องนั้นมันแทบทนไม่ได้

298
00:17:24,126 --> 00:17:26,503
‎ใช่ ตอนที่อาจารย์ผมเริ่มสอนผม

299
00:17:26,587 --> 00:17:28,881
‎สิ่งแรกที่เขาพูดคือ "ฉันอยากให้เธอรู้ไว้"

300
00:17:29,506 --> 00:17:33,177
‎และเชอเกียม ตรุงปะ รินโปเช
‎อาจารย์ของผมบอกกับผมว่า...

301
00:17:33,260 --> 00:17:35,179
‎เขาพูดจริงนะๆ

302
00:17:35,262 --> 00:17:37,473
‎ผมจำได้ เขาจ้องตาผม

303
00:17:38,432 --> 00:17:39,808
‎เขาหมายความตามนี้จริงๆ

304
00:17:39,892 --> 00:17:41,393
‎"นี่คือความสิ้นหวัง

305
00:17:42,811 --> 00:17:44,563
‎- นี่คือความสิ้นหวัง"
‎- ใช่

306
00:17:44,646 --> 00:17:47,816
‎ทันทีที่คุณยอมรับสภาพอย่างที่เป็นอยู่

307
00:17:48,358 --> 00:17:49,943
‎คุณก็ไม่จำเป็นต้องหวังแล้ว

308
00:17:50,194 --> 00:17:54,364
‎เพราะคุณตระหนักได้ว่าที่คุณอยู่นั้นก็ดีแล้ว

309
00:17:57,659 --> 00:18:01,330
‎ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงชีวิตที่
‎ความคิดนั้นทำให้โล่งใจ

310
00:18:04,333 --> 00:18:08,420
‎ผมพ้นช่วงที่ผมเหมือนอยู่ในหนังดิสนีย์สักเรื่อง...

311
00:18:09,671 --> 00:18:12,174
‎ที่ความหวังเป็นเหมือน
‎ตัวชิปมังก์กำลังร้องเพลงว่า

312
00:18:12,257 --> 00:18:16,637
‎ความหวังจะนำพาชีวิตมาให้และ...

313
00:18:16,720 --> 00:18:20,766
‎- ไม่ใช่เลย ความหวังแม่งทรมานคุณต่างหาก
‎- ใช่

314
00:18:22,434 --> 00:18:24,895
‎- เขาไม่มีวันคิดได้แน่
‎- เขาต้องการ...

315
00:18:25,521 --> 00:18:26,814
‎เขาต้องการเสียงดนตรี

316
00:18:27,648 --> 00:18:29,274
‎ผมก็ว่างั้น

317
00:18:29,358 --> 00:18:30,734
‎เคาะช้อนสิ

318
00:18:30,818 --> 00:18:34,988
‎บ็อบ อดทนไว้นะ
‎เราจะเล่นเพลงให้คุณฟัง บ็อบ!

319
00:18:35,072 --> 00:18:36,156
‎ดนตรี!

320
00:18:37,241 --> 00:18:38,450
‎บ้าเอ๊ย ปัดโธ่

321
00:18:38,534 --> 00:18:39,743
‎- เดี๋ยวๆ ผมว่า...
‎- บ็อบ!

322
00:18:40,244 --> 00:18:41,745
‎ใช่ นั่นแหละ

323
00:18:41,829 --> 00:18:42,788
‎เล่นช้อนสิ

324
00:18:46,041 --> 00:18:47,251
‎หยิบช้อนออกมา

325
00:18:47,334 --> 00:18:48,168
‎โอเค

326
00:18:49,795 --> 00:18:50,963
‎เจ๋งไปเลย

327
00:18:52,214 --> 00:18:53,799
‎คุณคือราชาแห่งช้อน

328
00:19:02,015 --> 00:19:05,352
‎ปีนเลยบ็อบ ไปเลยๆ นั่นแหละ

329
00:19:07,271 --> 00:19:09,314
‎ช่างมัน ฟังเสียงช้อนเอาไว้

330
00:19:14,361 --> 00:19:17,281
‎ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้าย
‎ที่ผมกระตือรือร้นขนาดนั้น

331
00:19:17,364 --> 00:19:18,574
‎ในโลกจริงคือเมื่อไหร่

332
00:19:18,657 --> 00:19:20,617
‎น่าจะสัก 30 ปีมาแล้ว ก็...

333
00:19:20,701 --> 00:19:23,370
‎ใช่เลย ไม่เป็นไร นายก็ทำได้

334
00:19:24,329 --> 00:19:25,622
‎สละความหวังซะ

335
00:19:26,123 --> 00:19:27,124
‎บ้าเอ๊ย

336
00:19:31,461 --> 00:19:34,673
‎ความสิ้นหวังฟังดูแย่มากเมื่อคุณ...

337
00:19:34,798 --> 00:19:41,722
‎ถ้าคุณไม่เคยวิเคราะห์ว่า
‎คุณใช้ความหวังเป็นข้อด้อยบ่อยขนาดไหน

338
00:19:44,474 --> 00:19:46,643
‎"ฉันหวังว่าพรุ่งนี้..." ตบเปรี้ยง

339
00:19:46,727 --> 00:19:49,771
‎"ฉันหวังว่าเธอจะกลับมา" เปรี้ยง!

340
00:19:49,855 --> 00:19:52,649
‎"ฉันหวังว่าฉันจะลืมได้..." เปรี้ยง!

341
00:19:52,733 --> 00:19:54,735
‎เอาแต่ทำร้ายตัวเองด้วยความหวัง

342
00:19:54,818 --> 00:19:58,238
‎แต่คุณไม่ปล่อยให้ตัวเองสิ้นหวังเลย
‎แม้แต่วินาทีเดียว

343
00:19:58,947 --> 00:20:00,073
‎สละความหวังซะ

344
00:20:00,157 --> 00:20:01,033
‎ปล่อยวางซะ

345
00:21:04,096 --> 00:21:05,264
‎(กับดักลับเฉพาะ)

346
00:21:05,347 --> 00:21:06,223
‎(404 ไม่พบดวงจันทร์)

347
00:21:18,318 --> 00:21:20,654
‎(นักโทษ ดวงจันทร์ อาร์สามทีแปด)

348
00:21:32,457 --> 00:21:33,959
‎ในที่สุดฉันก็ร้องเพลงได้

349
00:21:35,210 --> 00:21:40,632
‎ดื่มเลือดจากผู้คุมนักโทษตัวขาด

350
00:21:41,133 --> 00:21:43,719
‎ที่ฉันเพิ่งเชือดเอาไว้

351
00:21:46,096 --> 00:21:51,310
‎มันเคยเป็นอิสรภาพสำหรับฉัน

352
00:21:54,479 --> 00:21:57,482
‎เฝ้ามองเพื่อนร่วมห้องขังร้องไห้

353
00:21:57,566 --> 00:22:03,405
‎เมื่อฉันฉีดฉี่ร้อนๆ ใส่ดวงตาที่ควักออกมาของเขา

354
00:22:04,698 --> 00:22:10,162
‎มันเคยเป็นอิสรภาพสำหรับฉัน

355
00:22:11,163 --> 00:22:14,624
‎แต่ตอนนี้เห็นชัดแล้วว่า

356
00:22:14,708 --> 00:22:20,088
‎คุกนั้นอยู่ในตัวฉัน

357
00:22:20,172 --> 00:22:22,382
‎ที่จริงนั้น ฉันกำลังฉี่

358
00:22:22,466 --> 00:22:28,889
‎ใส่ดวงตาที่ควักออกมาของตัวเอง

359
00:22:29,973 --> 00:22:34,978
‎และอิสรภาพคือสิ่งที่เกิดขึ้น
‎เมื่อสุดท้าย คุณปลดเปลื้อง

360
00:22:35,062 --> 00:22:40,525
‎ชุดนักโทษของคุณออก

361
00:22:53,914 --> 00:22:55,457
‎แม่เจ้าโว้ย

362
00:23:12,641 --> 00:23:13,600
‎อรุณสวัสดิ์ครับ นายท่าน

363
00:23:13,683 --> 00:23:14,684
‎นายท่าน

364
00:23:14,768 --> 00:23:15,769
‎ชอบเพลงนี้

365
00:23:15,852 --> 00:23:16,937
‎ยังเพราะอยู่

366
00:23:17,938 --> 00:23:19,189
‎นายท่าน...

367
00:23:20,190 --> 00:23:21,733
‎ไหนดูซิว่าดอกกุหลาบของฉันเป็นไง

368
00:23:37,958 --> 00:23:38,834
‎ไปให้พ้นนะ

369
00:23:41,920 --> 00:23:43,130
‎เป็นลัทธินี่เอง

370
00:24:11,992 --> 00:24:13,910
‎คำบรรยายโดย อรภาริน อ่อนกอ