1
00:00:06,006 --> 00:00:09,217
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:43,043 --> 00:00:46,254
‎รวมร่างกับเครื่องจำลองในสาม...

3
00:00:46,755 --> 00:00:47,589
‎สอง...

4
00:00:48,256 --> 00:00:49,716
‎หนึ่ง...

5
00:00:51,426 --> 00:00:53,094
‎- รอเดี๋ยวนะ
‎- โอเคครับ

6
00:01:01,853 --> 00:01:02,687
‎แม่เหรอครับ

7
00:01:07,067 --> 00:01:08,026
‎หวัดดีครับแม่

8
00:01:08,109 --> 00:01:10,278
‎- หวัดดีจ้ะดันแคน
‎- แม่อยากออกวิดคาสต์ของผมไหม

9
00:01:10,361 --> 00:01:14,365
‎(เดอะ มิดไนท์ กอสเปิล
‎กับเดนีน เฟนดิก)

10
00:01:15,241 --> 00:01:18,495
‎รู้สึกยังไงบ้างครับที่มีผมเป็นลูกแม่

11
00:01:23,958 --> 00:01:26,044
‎มีความสุขมากจ้ะที่มีลูกชายอย่างลูก

12
00:01:29,047 --> 00:01:29,881
‎แม่...

13
00:01:30,590 --> 00:01:33,009
‎ผมอายุเท่าไหร่...
‎ผมอายุเท่าไหร่ตอนที่แม่คลอดผม

14
00:01:36,513 --> 00:01:38,306
‎ลูกคลอดก่อนกำหนดห้าสัปดาห์

15
00:01:38,389 --> 00:01:39,307
‎เหรอครับ

16
00:01:39,390 --> 00:01:40,558
‎- จ้ะ
‎- แล้วเรื่องเป็นไง

17
00:01:40,642 --> 00:01:42,102
‎แม่เล่าเรื่องตอนที่ผมเกิดได้ไหม

18
00:01:42,185 --> 00:01:43,645
‎- ได้สิ
‎- แล้วเราค่อยคุยกันเรื่องแม่

19
00:01:43,728 --> 00:01:44,729
‎ได้ แน่นอน

20
00:01:45,522 --> 00:01:47,357
‎ลูกคลอดก่อนกำหนดห้าสัปดาห์

21
00:01:47,440 --> 00:01:49,150
‎แน่นอนว่าวันนั้นมีพระจันทร์เต็มดวง

22
00:01:50,151 --> 00:01:52,779
‎และในวันที่ลูกเกิด...

23
00:01:53,321 --> 00:01:54,781
‎เมษายน... วันที่ 20

24
00:01:55,365 --> 00:01:56,241
‎ครับ

25
00:01:56,991 --> 00:02:00,912
‎เรากำลังเล่นน้ำกันในสระว่ายน้ำกับพี่ชายของลูก

26
00:02:00,995 --> 00:02:05,333
‎แล้วแม่ก็รู้สึกแน่ชัดว่าได้เวลาไปโรงพยาบาลแล้ว

27
00:02:05,416 --> 00:02:07,752
‎- แทนที่จะนั่งเล่นอยู่ในสระว่ายน้ำเด็ก
‎- ครับ

28
00:02:07,836 --> 00:02:10,004
‎นอกจากว่าแม่จะอยากคลอดลูกในสระว่ายน้ำ

29
00:02:10,088 --> 00:02:11,589
‎- ครับ
‎- และแม่ไม่อยาก

30
00:02:12,549 --> 00:02:14,092
‎เราจึงไปโรงพยาบาลกัน

31
00:02:14,175 --> 00:02:18,429
‎แล้วลูกก็คลอดออกมาเร็วสุดๆ เลย

32
00:02:19,472 --> 00:02:22,475
‎- ผมต้องรีบออกมา
‎- ใช่แล้วจ้ะ

33
00:02:22,559 --> 00:02:23,726
‎ลูกมีสิ่งที่ต้องทำ

34
00:02:23,810 --> 00:02:27,480
‎จากนั้น... แล้วผมก็คลอดออกมาจากตัวแม่

35
00:02:27,564 --> 00:02:30,441
‎- ใช่จ้ะ
‎- แล้วไงต่อครับ

36
00:02:30,525 --> 00:02:32,152
‎คือว่า...

37
00:02:32,235 --> 00:02:33,695
‎แม่ทำอะไร แม่มองผม

38
00:02:33,778 --> 00:02:35,697
‎มันเป็นยังไงเมื่อแม่คลอดลูก

39
00:02:37,699 --> 00:02:40,410
‎แหม แม่ไม่อยาก
‎เล่าเรื่องส่วนตัวเกินไปนะ ดันแคน

40
00:02:40,493 --> 00:02:42,996
‎- เล่าได้ครับ พวกเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผม
‎- แล้วรู้เรื่องนี้ไหม

41
00:02:43,079 --> 00:02:45,790
‎รู้กันไหมว่าตอนที่ลูกลืมตาดูโลก...

42
00:02:46,416 --> 00:02:48,126
‎ลูกฉี่ใส่แว่นของหมอด้วย

43
00:02:48,209 --> 00:02:49,669
‎เรื่องนี้ผมไม่เคยเล่า

44
00:02:51,129 --> 00:02:52,714
‎ผมจำไม่ได้

45
00:02:52,797 --> 00:02:54,549
‎นั่นแหละสิ่งแรกที่เกิดขึ้นเลย

46
00:02:54,632 --> 00:02:58,887
‎ตอนที่ลูกเกิด ยังกับลูกอั้นฉี่ไว้เก้าเดือน

47
00:02:58,970 --> 00:03:00,638
‎ผมยังต้องฉี่ตลอดเวลาเลย

48
00:03:00,722 --> 00:03:03,099
‎แต่นี่ฉี่ใส่แว่นตาคุณหมอเลย

49
00:03:03,183 --> 00:03:06,144
‎ผมฉี่ใส่แว่นตาหมอ...

50
00:03:06,227 --> 00:03:07,353
‎และแม่ก็มองลูกอยู่

51
00:03:07,437 --> 00:03:09,355
‎พวกเขาขริบผมตอนไหน

52
00:03:09,439 --> 00:03:10,565
‎หลังจากนั้น

53
00:03:10,648 --> 00:03:12,942
‎งั้นหลังจากที่ผมฉี่ใส่หน้าหมอ

54
00:03:13,026 --> 00:03:15,320
‎- หมอก็ตัดปลายน้องชายผมออก
‎- หมอตัด...

55
00:03:15,403 --> 00:03:16,279
‎อ๋อ นั่น...

56
00:03:16,362 --> 00:03:19,032
‎แม่นึกว่าลูกหมายถึงขริบสายสะดือ
‎ต่อไปคือ...

57
00:03:19,115 --> 00:03:21,284
‎เปล่า ขริบหนังหุ้ม... ช่างสายสะดือสิ!

58
00:03:21,367 --> 00:03:23,870
‎พวกเขา... พวกเขาขริบหนังหุ้มปลายตอนไหน

59
00:03:23,953 --> 00:03:27,790
‎นั่นมันสองนาทีต่อมา
‎ขอโทษที่ต้องบอกนะ แต่ลูกร้องไห้ด้วย

60
00:03:27,874 --> 00:03:28,875
‎- จริงๆ
‎- แหงสิ!

61
00:03:28,958 --> 00:03:30,126
‎ลูกร้องลั่นเลย

62
00:03:30,210 --> 00:03:31,669
‎- เป็นใครก็ร้อง
‎- แม่รู้สึกแย่มาก

63
00:03:31,753 --> 00:03:32,879
‎แม่คิดว่าไม่เข้าท่าเลย

64
00:03:32,962 --> 00:03:34,881
‎งัั้นขั้นตอนการเกิดของทารกอเมริกันเป็นงี้

65
00:03:34,964 --> 00:03:38,218
‎เด็กทารกอเมริกันพุ่งออกมาจากช่องคลอด

66
00:03:38,301 --> 00:03:41,763
‎พ่นฉี่ใส่หน้าหมอแล้วก็โดนตัดปลายน้องชายออก

67
00:03:41,846 --> 00:03:43,264
‎แล้วก็... แล้ว...

68
00:03:43,348 --> 00:03:45,099
‎- มิน่าล่ะพวกเราถึงเพี้ยน
‎- ไม่ๆ

69
00:03:45,183 --> 00:03:46,726
‎เรื่องยังไม่จบแค่นั้น

70
00:03:47,227 --> 00:03:49,854
‎แล้วพวกเขาก็ห่อลูกในผ้าห่มสีชมพู

71
00:03:49,938 --> 00:03:51,940
‎- "ทำให้เขาขายหน้า!"
‎- เพราะไม่มีผ้าสีฟ้า

72
00:03:52,023 --> 00:03:53,107
‎"ทำให้เขาขายหน้า!"

73
00:03:53,983 --> 00:03:57,612
‎"ขริบหนังหุ้มปลายของเขาออก
‎แล้วจับเขาห่อในผ้าห่มสีชมพู"

74
00:03:58,321 --> 00:04:02,450
‎ยังกับเป็นการรับน้องโหดเหี้ยม
‎เพื่อรับเข้าสู่สมาคมชายที่สุดสยอง

75
00:04:02,533 --> 00:04:05,870
‎ที่จริงมันก็ตลกดีนะ เป็นการเริ่มต้นที่ตลกดี

76
00:04:05,954 --> 00:04:08,456
‎ทุกอย่างยกเว้นการขริบ
‎ที่แม่คิดว่าเป็นความคิดที่แย่มาก

77
00:04:08,539 --> 00:04:10,208
‎แม่จะไม่มีวันขริบเด็กอีกคนเด็ดขาด

78
00:04:10,291 --> 00:04:12,126
‎ผ้าห่มสีชมพูหมดได้ยังไง

79
00:04:12,669 --> 00:04:14,921
‎- หมายถึงผ้าห่มสีฟ้า
‎- ผ้าห่มสีฟ้า มันเป็นหน้าที่นะ

80
00:04:15,004 --> 00:04:16,673
‎คืนนั้นคงมีเด็กต้องใช้ผ้าห่มสีฟ้าเยอะมั้ง

81
00:04:16,756 --> 00:04:17,590
‎- เข้าใจละ
‎- แม่ก็ไม่รู้

82
00:04:18,174 --> 00:04:20,218
‎รอเดี๋ยวนะ ผมขอดูก่อนว่าเรากำลังอัดอยู่

83
00:04:25,556 --> 00:04:26,391
‎แล้ว...

84
00:04:27,558 --> 00:04:28,434
‎จ้ะ

85
00:04:28,518 --> 00:04:30,395
‎แม่คลอดผมออกมา

86
00:04:30,478 --> 00:04:32,063
‎จากนั้นเป็นยังไงต่อครับ

87
00:04:32,981 --> 00:04:35,358
‎- แม่ก็ให้นมลูก
‎- ครับ

88
00:04:35,858 --> 00:04:38,528
‎เพราะลูกกำลังหิว ลูกเป็นเด็กตัวจิ๋ว

89
00:04:38,611 --> 00:04:42,490
‎- ลูกหนักแค่ 2,800 กรัมเอง
‎- คลอดก่อนกำหนด

90
00:04:42,573 --> 00:04:43,866
‎ก่อนกำหนดห้าสัปดาห์

91
00:04:44,492 --> 00:04:45,535
‎แต่ปกติดี

92
00:04:45,618 --> 00:04:48,079
‎ทั้งปอดลูกหรืออะไรก็ตามไม่มีผิดปกติเลย

93
00:04:48,162 --> 00:04:50,790
‎สมัยนี้ ถ้าเด็กคลอดก่อนกำหนดนานขนาดนั้น

94
00:04:50,873 --> 00:04:53,209
‎จะต้องอยู่ในห้องดูแลทารกแรกเกิด

95
00:04:53,293 --> 00:04:55,920
‎ในแผนกผู้ป่วยวิกฤติหรืออะไรทำนองนั้น

96
00:04:56,004 --> 00:04:57,171
‎แต่ลูกสบายดี

97
00:04:57,964 --> 00:05:02,093
‎พี่ชายของลูกเดินเข้ามาในห้อง
‎เห็นแม่กำลังให้นมลูกอยู่...

98
00:05:02,719 --> 00:05:06,472
‎เลยร้องตะโกนหาพ่อดังลั่นทางเดิน

99
00:05:06,556 --> 00:05:09,350
‎ว่าเด็กคนนั้นกำลังกินแม่อยู่

100
00:05:11,644 --> 00:05:13,438
‎ผมลืมเรื่องนั้นไปแล้ว

101
00:05:16,399 --> 00:05:17,317
‎ก็จริงนะ

102
00:05:17,400 --> 00:05:19,485
‎จ้ะ เจฟฟ์คิดว่าอย่างนั้น

103
00:05:20,695 --> 00:05:25,074
‎เจฟฟ์เห็นปีศาจผอมกะหร่องคนนี้
‎กำลังดูดนมแม่ของเขาอยู่

104
00:05:25,158 --> 00:05:28,119
‎และคงจะช้ำใจตั้งแต่นั้นมา

105
00:05:28,202 --> 00:05:31,789
‎เขาก็อาจจะยังช้ำใจอยู่ก็ได้นะ ถ้าคิดดูแล้ว

106
00:05:31,873 --> 00:05:34,667
‎เพราะเด็กคนนี้ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านเขา

107
00:05:34,751 --> 00:05:38,838
‎ก่อนที่แม่จะเกษียณ แม่เป็นนักจิตวิทยาอยู่หลายปี

108
00:05:38,921 --> 00:05:41,758
‎- ใช่จ้ะ
‎- แม่คิดว่าเรื่องแบบนั้น

109
00:05:41,841 --> 00:05:44,886
‎มีผลต่อบุคลิกของคนเรามากน้อยแค่ไหน

110
00:05:45,762 --> 00:05:47,263
‎มากมายมหาศาลเลยล่ะ

111
00:05:47,972 --> 00:05:53,436
‎มีบางสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกคนแรก

112
00:05:53,519 --> 00:05:56,189
‎ที่เปลี่ยนแปลงคนนั้นตลอดไป

113
00:05:56,856 --> 00:05:59,233
‎เพราะอยู่ดีๆ ลูกต้องแบ่งปันทรัพยากรต่างๆ

114
00:05:59,317 --> 00:06:03,863
‎อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นคนโตทั้งที่ตัวเล็กนิดเดียว

115
00:06:04,364 --> 00:06:08,159
‎ดังนั้นมันก็ทำให้สับสนได้

116
00:06:08,242 --> 00:06:09,077
‎ครับ

117
00:06:11,412 --> 00:06:14,624
‎และพวกเขาต้อง...
‎เด็กวัย 18 เดือนไม่ได้โตเลย

118
00:06:14,707 --> 00:06:17,543
‎ยังนุ่งผ้าอ้อมอยู่ และยังเป็นเด็กอ่อนอยู่

119
00:06:18,127 --> 00:06:23,007
‎อยู่ดีๆ พวกเขาก็ต้องเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่ใช่

120
00:06:23,091 --> 00:06:24,425
‎และมันเปลี่ยนแปลงพวกเขาตลอดไป

121
00:06:24,509 --> 00:06:25,343
‎"เป็นพี่ชายแล้วนะ

122
00:06:25,426 --> 00:06:28,221
‎เป็นพี่ชายหรือพี่สาว

123
00:06:28,721 --> 00:06:32,934
‎ต้องไม่เห็นแก่ตัว ช่วยแม่เลี้ยงน้องด้วย

124
00:06:33,559 --> 00:06:36,813
‎อย่าเรียกร้องอะไร อย่าทำให้น้องตื่น

125
00:06:37,313 --> 00:06:39,232
‎พยายามเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง

126
00:06:39,315 --> 00:06:42,193
‎- มันเปลี่ยนคนเราได้ตลอดไป
‎- ถ้างั้น...

127
00:06:42,860 --> 00:06:46,614
‎แม่เห็นด้วยกับความคิดว่าช่วงวัยเด็กนั้น...

128
00:06:47,281 --> 00:06:50,910
‎สร้างจุดเริ่มต้นของรูปแบบ
‎ที่จะเป็นแบบนั้นไปตลอดชีวิตเหรอครับ

129
00:06:50,993 --> 00:06:55,540
‎ใช่ แม่คิดว่าช่วงเวลาห้าปีแรกของชีวิตเรา

130
00:06:55,623 --> 00:06:58,000
‎มีอิทธิพลอย่างยิ่งต่อโครงสร้างบุคลิกภาพของเรา

131
00:06:58,084 --> 00:07:02,588
‎จนการฝึกจิตวิญญาณแบบไหนก็ตาม
‎ที่เราทำหลังจากนั้น...

132
00:07:03,089 --> 00:07:05,466
‎จะต้องมีการย้อนกลับมามองรูปแบบ

133
00:07:05,550 --> 00:07:07,802
‎ที่ครอบครัวกำหนดไว้ตั้งแต่แรก

134
00:07:07,885 --> 00:07:09,095
‎ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลยเหรอ

135
00:07:09,178 --> 00:07:11,013
‎ไม่มี เพราะคิดดูสิ...

136
00:07:11,097 --> 00:07:14,559
‎เมื่อลูกได้รับการสนับสนุนในทางที่ดีกับสิ่งไหน

137
00:07:14,642 --> 00:07:18,396
‎ลูกก็จะยึดไว้ว่านั่นเป็นสิ่งที่คนเราควรเป็น

138
00:07:18,980 --> 00:07:20,940
‎ดังนั้นถ้าคนอื่นคิดว่าลูก...

139
00:07:21,941 --> 00:07:27,697
‎น่ารักเป็นพิเศษที่หยิบผ้าอ้อมของน้องมาให้แม่

140
00:07:27,780 --> 00:07:31,159
‎นั่นก็มีแนวโน้มที่จะทำให้
‎ลูกมีความรับผิดชอบมากขึ้น

141
00:07:31,909 --> 00:07:35,371
‎อาจจะมีความรับผิดชอบ
‎มากกว่าที่ลูกควรจะเป็นด้วยซ้ำ

142
00:07:36,581 --> 00:07:40,418
‎อาจจะมีความรับผิดชอบเกินไป
‎หรือรู้สึกกดดันว่าต้องรับผิดชอบ

143
00:07:40,501 --> 00:07:43,254
‎- ครับ
‎- ลูกเริ่มจากที่ที่ลูกอยู่

144
00:07:43,337 --> 00:07:47,216
‎แต่ถ้าไม่ย้อนกลับไปดูว่า
‎อะไรจริงหรืออะไรไม่จริง

145
00:07:47,300 --> 00:07:51,971
‎ลูกก็จะพลาดหนทางสู่ความเป็นจริงไป

146
00:07:52,054 --> 00:07:55,099
‎ซึ่งคือประเด็นของความเชื่อทางจิตวิญญาณ
‎เท่าที่แม่รู้นะ

147
00:07:55,183 --> 00:07:57,727
‎มันคือการแยกความแตกต่าง
‎ระหว่างสิ่งที่เป็นจริงกับสิ่งสมมติ

148
00:07:57,810 --> 00:07:59,437
‎ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีครู

149
00:07:59,520 --> 00:08:02,899
‎และครูต้องอุทิศตัวเองให้กับความจริง

150
00:08:09,739 --> 00:08:15,244
‎ทีนี้คำถามคือว่า... มีหลายคนที่...

151
00:08:15,912 --> 00:08:19,165
‎ผมคิดถึงเมื่อผมเจอเรื่องที่สับสบวุ่นวาย

152
00:08:19,248 --> 00:08:23,461
‎เมื่อผมไม่อยากเป็นตัวเอง
‎และใจผมก็ไม่ชอบตัวเองเลย...

153
00:08:25,087 --> 00:08:26,923
‎ผมใช้ช่วงนั้นเป็นจุดอ้างอิง

154
00:08:28,257 --> 00:08:33,054
‎เป็นความวุ่นวายที่ยุ่งเหยิง
‎ทั้งความยากจน หนี้สิน

155
00:08:33,137 --> 00:08:39,727
‎ความสับสนและความสัมพันธ์ที่เลวร้าย

156
00:08:39,810 --> 00:08:41,938
‎และความโกลาหลทั้งหลาย

157
00:08:42,021 --> 00:08:45,107
‎เหมือนเวลาที่ล่องไปตามแม่น้ำ
‎แต่พายเรือแคนูไม่เป็น

158
00:08:45,191 --> 00:08:48,236
‎จนไปติดอยู่ริมแม่น้ำโดนกิ่งไม้เกี่ยว

159
00:08:48,319 --> 00:08:49,695
‎แถมโดนยุงตอม

160
00:08:50,238 --> 00:08:52,949
‎ตอนนี้หลายคนอยู่ในจุดนี้

161
00:08:53,032 --> 00:08:54,492
‎- พวกเขาแค่...
‎- จริงจ้ะ

162
00:08:54,575 --> 00:08:56,452
‎- เรือแคนู
‎- แทบทุกคนเป็นแบบนี้

163
00:08:56,536 --> 00:08:59,121
‎หางเสือพังจนพวกเขาติดอยู่ริมแม่น้ำ

164
00:08:59,205 --> 00:09:02,542
‎แล้วก็โทษตัวเองที่เป็นแบบนี้
‎กลายเป็นเกลียดตัวเอง พวกเขา...

165
00:09:02,625 --> 00:09:05,920
‎พวกเขาพยายามแสร้งทำเป็นว่า
‎ควรต้องอยู่ตรงริมแม่น้ำนี่แหละ

166
00:09:06,337 --> 00:09:10,800
‎แล้วก็มีเรื่องผจญภัย ถูกฝูงเพียงพอนกับฝูงผึ้งรุม

167
00:09:10,883 --> 00:09:14,470
‎เราจะทำยังไงให้...
‎เราจะทำยังไงให้คนที่ติดริมน้ำอยู่...

168
00:09:14,554 --> 00:09:16,806
‎ถ้ามีคนแบบนั้นฟังอยู่ตอนนี้

169
00:09:16,889 --> 00:09:19,892
‎พวกเขาได้ยินแม่พูดเรื่องครู เรื่องนั้นเรื่องนี้

170
00:09:19,976 --> 00:09:23,896
‎และกำลังคิดว่า "วันนี้ฉันไม่มีเงินพอ
‎จะซื้อแซนด์วิชกินด้วยซ้ำ..."

171
00:09:24,605 --> 00:09:25,690
‎พวกเขาจะทำยังไงได้

172
00:09:25,773 --> 00:09:31,028
‎พวกเขาจะทำตามขั้นตอนอะไรได้บ้าง
‎เพื่อที่จะเริ่มการยอมรับความจริง

173
00:09:31,696 --> 00:09:34,740
‎แม่คิดว่า สิ่งที่ง่ายที่สุดที่จะทำได้

174
00:09:34,824 --> 00:09:35,950
‎คืออยู่กับปัจจุบัน

175
00:09:38,578 --> 00:09:43,291
‎หมายถึงการปล่อยวางอดีต ปล่อยวางอนาคต

176
00:09:43,374 --> 00:09:46,252
‎และรู้สึกอยู่ในตัวเอง

177
00:09:46,335 --> 00:09:48,838
‎ทำแบบนั้นได้ ไม่ต้องมีเงินสักนิดก็ได้

178
00:09:51,132 --> 00:09:56,596
‎ถ้าเราเรียนรู้ที่จะรับรู้
‎และรู้สึกถึงตัวเองจากข้างใน

179
00:09:56,679 --> 00:09:58,973
‎สภาพการรับรู<i>‎้</i>‎ของเราก็เปลี่ยนไป

180
00:09:59,056 --> 00:10:02,351
‎มันมี... แม่ช่วยสอนผมได้ไหมว่ามันเป็นยังไง

181
00:10:02,435 --> 00:10:04,895
‎ตอนนี้ลูกรู้สึกถึงในมือของตัวเองรึเปล่า

182
00:10:04,979 --> 00:10:05,813
‎เดี๋ยวนะ

183
00:10:07,565 --> 00:10:08,733
‎แบบใต้ผิวหนังเลยเหรอ

184
00:10:08,816 --> 00:10:10,818
‎ใช่ ลึกในมือของลูกเลย

185
00:10:12,737 --> 00:10:14,614
‎- ครับ
‎- ลูกรู้สึกได้จากข้างในเหรอ

186
00:10:14,697 --> 00:10:18,075
‎ได้นะ... ผมไม่รู้ว่า
‎กำลังสร้างความรู้สึกนั้นเองรึเปล่า

187
00:10:18,159 --> 00:10:20,202
‎- แต่ผมรู้สึกได้ว่า..
‎- มันรู้สึกเป็นยังไง

188
00:10:20,828 --> 00:10:24,248
‎เหมือนเวลาเราผลักแม่เหล็กเข้าหากัน
‎อะไรทำนองนั้น

189
00:10:24,332 --> 00:10:27,501
‎เหมือนกับ... เหมือนกับมีตะปูกำลังตอกใส่มืออยู่

190
00:10:28,919 --> 00:10:30,504
‎- จริงเหรอ
‎- ผมอยู่บนไม้กางเขน

191
00:10:30,588 --> 00:10:31,714
‎- โอเค
‎- ผมคือพระเยซู

192
00:10:31,797 --> 00:10:33,716
‎ผมล้อเล่นๆ ผมล้อเล่นสุดๆ

193
00:10:35,843 --> 00:10:38,387
‎ผมรู้สึกถึงข้างในมือไหมเหรอ ผมไม่เคย...

194
00:10:38,471 --> 00:10:39,972
‎- รู้สึกถึงมือของตัวเอง
‎- ผมไม่เคย...

195
00:10:40,056 --> 00:10:41,182
‎ผมไม่เคยลองทำแบบนี้เลย

196
00:10:41,265 --> 00:10:42,642
‎โอเค งั้นเรามาลองทำกันตอนนี้

197
00:10:42,725 --> 00:10:44,435
‎โอเค รู้สึกถึงมือของตัวเองซะ

198
00:10:44,518 --> 00:10:46,771
‎รู้สึกถึงนิ้วชี้ของลูกจากข้างใน

199
00:10:47,313 --> 00:10:48,522
‎นิ้วชี้ นั่นนิ้วก้อยจ้ะ

200
00:10:53,903 --> 00:10:54,737
‎โอเค

201
00:10:55,655 --> 00:10:57,448
‎- ครับ อุ่นๆ ดีนะ
‎- จ้ะ

202
00:10:57,531 --> 00:10:58,532
‎อุ่นแล้วอะไรอีก

203
00:11:00,493 --> 00:11:02,703
‎ชา ไม่รู้สิ อุ่นและชา

204
00:11:02,787 --> 00:11:04,747
‎- ชาเหรอ
‎- ไม่รู้คำว่า ชา ถูกต้องไหม

205
00:11:04,830 --> 00:11:06,374
‎แค่รู้สึกเหมือนพลังงานแบบหนึ่งน่ะครับ

206
00:11:06,457 --> 00:11:10,086
‎ถูกจ้ะ ลองดูซิว่ารู้สึกถึงทั้งมือจากข้างในได้ไหม

207
00:11:10,169 --> 00:11:11,170
‎แบบเดียวกันเลย

208
00:11:12,171 --> 00:11:13,005
‎ไม่ต้องรีบ

209
00:11:15,549 --> 00:11:17,718
‎ถ้าลูกไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน มันก็ยาก

210
00:11:21,889 --> 00:11:24,266
‎ครับ ผมรู้สึกถึงบางสิ่งในนั้น แบบว่า...

211
00:11:24,350 --> 00:11:25,184
‎รู้สึกเหรอ

212
00:11:25,976 --> 00:11:28,771
‎ปล่อยให้มัน... ค่อยๆ เพ่งสมาธิขึ้นไปตามแขน

213
00:11:31,440 --> 00:11:32,274
‎ครับ

214
00:11:33,401 --> 00:11:35,861
‎ลองดูซิว่าลูกรู้สึกถึงทั้งแขนจากข้างในไหม

215
00:11:37,655 --> 00:11:39,907
‎ใช่ รู้สึกเหมือนมีหมาป่าวิ่งไล่ไปตามแขนผม

216
00:11:40,908 --> 00:11:41,951
‎ไม่ใช่สักหน่อย

217
00:11:42,702 --> 00:11:46,706
‎ลองดูซิว่าลูกรู้สึกถึงแขนทั้งสองข้าง
‎จากข้างในพร้อมกันได้ไหม

218
00:11:46,789 --> 00:11:47,915
‎ได้ ผมทำได้

219
00:11:48,416 --> 00:11:51,585
‎และถ้าลูกทำได้ ลองทำกับขาดู
‎ลูกจะได้รู้สึกถึงแขน

220
00:11:51,669 --> 00:11:53,629
‎และขาจากข้างในไปพร้อมกัน

221
00:11:53,713 --> 00:11:56,006
‎ครับ มันประหลาด ผมทำได้

222
00:11:56,090 --> 00:11:56,966
‎นั่นแหละ...

223
00:11:57,633 --> 00:11:58,509
‎คือการมีสติ

224
00:11:58,592 --> 00:11:59,427
‎ประหลาดแฮะ

225
00:12:00,386 --> 00:12:02,972
‎- ผมไม่เคยทำแบบนี้เลย มันประหลาด
‎- นั่นคือสติ

226
00:12:03,055 --> 00:12:05,349
‎สิ่งที่ลูกทำคือไม่ได้ใช้จิตใจ

227
00:12:05,433 --> 00:12:07,059
‎มันทำให้ลูกออกจากจิตใจของตัวเอง

228
00:12:07,143 --> 00:12:11,397
‎ลูกไม่ได้เป็นสื่อกลางการรับรู้ของแขนและขา
‎ผ่านทางจิตใจ

229
00:12:11,480 --> 00:12:13,691
‎ผ่านทางจิตใจ ในใจ

230
00:12:13,774 --> 00:12:15,401
‎งั้นนี่คือวิธีเลิกคิดฟุ้งซ่าน

231
00:12:15,484 --> 00:12:18,946
‎เป็นสิ่งที่เราทำได้ทันทีเมื่อติดอยู่ริมแม่น้ำ

232
00:12:19,029 --> 00:12:22,908
‎กำลังถูกเพียงพอนและผึ้งรุม

233
00:13:10,831 --> 00:13:12,917
‎(ท้องเหรอ)

234
00:13:46,951 --> 00:13:49,578
‎ดังนั้นขั้นต่อไปที่ต้องทำนะ ดันแคน...

235
00:13:50,621 --> 00:13:51,455
‎ครับ

236
00:13:51,539 --> 00:13:55,751
‎คือ ระหว่างที่รับรู้ถึงแขนและขาไปพร้อมกัน...

237
00:13:55,835 --> 00:13:56,794
‎ครับ

238
00:13:56,877 --> 00:13:59,755
‎เพิ่มเข้าไปอีกสองอย่าง

239
00:14:00,256 --> 00:14:02,758
‎มองซะ รับรู้ถึงแขนและขาแล้วมอง

240
00:14:03,717 --> 00:14:05,469
‎- มองอะไร
‎- อะไรก็ตามที่มองเห็น

241
00:14:05,553 --> 00:14:06,762
‎ปล่อยให้มันเข้ามาเอง

242
00:14:07,179 --> 00:14:09,223
‎- ไม่ต้องตามหา
‎- โอเคครับ

243
00:14:09,723 --> 00:14:11,392
‎ยอมรับสิ่งที่ลูกมองเห็น

244
00:14:15,646 --> 00:14:17,606
‎ผึ้งที่มีตาและเขาเป็นพัน

245
00:14:17,690 --> 00:14:20,609
‎- ถือมีดสั้นลายดาวห้าแฉก
‎- ถ้าลูกติดอยู่ริมแม่น้ำ

246
00:14:20,734 --> 00:14:21,944
‎จะเป็นอย่างอื่นไปได้ไงล่ะเนอะ

247
00:14:23,028 --> 00:14:25,072
‎- คืองี้...
‎- เดี๋ยวนะ มีอีกอย่าง

248
00:14:25,155 --> 00:14:26,031
‎ว่ามาครับ

249
00:14:26,115 --> 00:14:27,324
‎และฟังด้วย

250
00:14:27,408 --> 00:14:29,660
‎ลูกต้องรู้สึกถึงแขนและขา...

251
00:14:30,369 --> 00:14:33,372
‎ต้องมองและฟัง ทำทุกอย่างในเวลาเดียวกัน

252
00:14:35,583 --> 00:14:37,209
‎สามสิ่งที่ลูกต้องทำ

253
00:14:38,252 --> 00:14:41,171
‎ครับ ผมเข้าใจละ
‎มันให้ความชัดเจน มันออกจะ...

254
00:14:41,255 --> 00:14:42,089
‎มันให้ความชัดเจน

255
00:14:42,172 --> 00:14:45,885
‎และมันพาลูกไปสู่มิติของการตระหนักรู้
‎ที่แตกต่างไปเล็กน้อย

256
00:14:56,437 --> 00:14:59,773
‎ที่จริงแล้วค่อนข้างแตกต่างเลย

257
00:15:00,399 --> 00:15:03,861
‎อีกอย่างคือผมมีไมโครโฟนตั้งอยู่ตรงหน้า
‎ผมจึงทำสิ่งที่อยากทำยาก

258
00:15:04,445 --> 00:15:06,322
‎ถ้าผมนั่งอยู่คนเดียว...

259
00:15:06,405 --> 00:15:09,408
‎แต่ผมคิดว่าวิธีการฝึกสมาธินี้เจ๋งมาก

260
00:15:09,491 --> 00:15:13,746
‎มันทำให้ลูกได้มีสติในปัจจุบันโดยไม่ต้องมีครู

261
00:15:13,829 --> 00:15:16,165
‎และไม่ต้องใช้เงินอะไรเลย

262
00:15:16,248 --> 00:15:19,627
‎- ครับ
‎- และเมื่อลูกอยู่ใน...

263
00:15:21,253 --> 00:15:22,630
‎สภาวะมีสตินั้น...

264
00:15:23,422 --> 00:15:25,758
‎ถ้าลูกอยู่แม้เพียงนาทีเดียว

265
00:15:25,841 --> 00:15:29,345
‎ถ้าลูกอยู่ในสภาวะนั้นได้สักหนึ่งนาที
‎ลูกก็จะรับรู้ถึงการไหลเวียน...

266
00:15:30,930 --> 00:15:32,014
‎- ครับ
‎- ของพลังงาน

267
00:15:32,097 --> 00:15:34,224
‎ลูกจะรู้สึกได้ว่ามีแม่น้ำ

268
00:15:34,308 --> 00:15:36,226
‎เพราะมีคนมากมายที่ติดอยู่ริมแม่น้ำ

269
00:15:36,310 --> 00:15:38,228
‎ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีแม่น้ำ

270
00:15:38,312 --> 00:15:39,188
‎ครับ

271
00:15:40,105 --> 00:15:41,649
‎- งั้น...
‎- แม่น้ำหมายถึงอะไรครับ

272
00:15:42,441 --> 00:15:44,777
‎มันคือความเป็นจริง ที่มี...

273
00:15:45,235 --> 00:15:47,154
‎พลวัตนิยมกำลังไหลเวียนอยู่

274
00:15:47,237 --> 00:15:49,531
‎ถ้าลูกมองไปที่โลกข้างนอก

275
00:15:49,615 --> 00:15:54,495
‎จะเห็นว่าโลกเปลี่ยนและแปลงตัวเองตลอดเวลา

276
00:15:54,578 --> 00:15:56,580
‎- ข้างในตัวเราก็เหมือนกัน
‎- ครับ

277
00:15:56,664 --> 00:15:59,667
‎มันมีการไหลเวียนอยู่
‎เรารับรู้ถึงการไหลเวียนได้

278
00:16:00,626 --> 00:16:02,503
‎แต่จะทำไม่ได้ถ้าไม่มีสติอยู่กับปัจจุบัน

279
00:16:02,586 --> 00:16:06,173
‎เพราะเมื่อเราใช้จิตใจไตร่ตรอง

280
00:16:06,256 --> 00:16:09,176
‎ก็ใช้เพียงจิตใจธรรมดา และจะทำไม่ได้หรอก

281
00:16:09,259 --> 00:16:10,094
‎ครับ

282
00:16:11,136 --> 00:16:13,764
‎มันง่ายมากนะ

283
00:16:14,264 --> 00:16:15,641
‎จะไปๆ กลับๆ

284
00:16:15,724 --> 00:16:18,727
‎ระหว่างมิติของการตระหนักรู้ธรรมดา

285
00:16:18,811 --> 00:16:21,855
‎หรือเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนืออวกาศและเวลาก็ได้

286
00:16:21,939 --> 00:16:25,859
‎และสิ่งที่อยู่นอกเหนืออวกาศและเวลาคือ...

287
00:16:26,527 --> 00:16:29,446
‎มันเป็นจริงมากกว่าโครงสร้างทางจิตใจอีก

288
00:16:29,530 --> 00:16:32,157
‎- นั่นคือตัวตนที่แท้จริงของคุณ
‎- มันคือสิ่งที่เราคุยกันไป

289
00:16:32,241 --> 00:16:34,243
‎เพราะทุกอย่างนั้นก็คือ...

290
00:16:34,743 --> 00:16:37,663
‎สิ่งที่เราเรียนรู้ไปตลอดทั้งชีวิต

291
00:16:38,247 --> 00:16:41,875
‎เพราะครอบครัวที่เราเกิดมา
‎และสถานการณ์ที่เราเจอ

292
00:16:41,959 --> 00:16:46,088
‎สภาพแวดล้อมที่เราอยู่และธรรมชาติของเรา

293
00:16:47,464 --> 00:16:50,426
‎สิ่งที่น่าสนใจจากจุดนั้นคือ

294
00:16:50,509 --> 00:16:53,887
‎ถ้าเราเรียนรู้ที่จะอยู่ที่ตรงนั้น
‎และรักษาไว้สักหนึ่งนาที...

295
00:16:53,971 --> 00:16:55,347
‎- แค่นาทีเดียว
‎- ครับ

296
00:16:55,431 --> 00:16:58,684
‎เราก็จะพบกับคำถามที่ปรากฏขึ้นมาเอง

297
00:16:58,767 --> 00:17:02,521
‎คำถามที่ปรากฏขึ้นมาเองตามธรรมชาติ
‎ไม่ใช่คำถามที่อ่านเจอในหนังสือ

298
00:17:02,604 --> 00:17:05,107
‎แค่ "ฉันสงสัย..." เกี่ยวกับอะไรสักอย่าง

299
00:17:05,190 --> 00:17:06,859
‎"ฉันสงสัยว่าทำไม..."

300
00:17:06,942 --> 00:17:10,863
‎และโดยรวมแล้ว สิ่งแรกที่จะปรากฏขึ้นมา

301
00:17:10,946 --> 00:17:12,197
‎คือการตัดสินเรื่องนั้น

302
00:17:12,281 --> 00:17:15,242
‎สิ่งที่จะบอกว่า "นี่เป็นความคิดที่แย่มาก

303
00:17:15,325 --> 00:17:17,494
‎กลับไปเป็นตัวตนที่แท้จริงเถอะ"

304
00:17:17,578 --> 00:17:19,121
‎ซึ่งก็คืออัตตาเดิมของตัวเอง

305
00:17:19,204 --> 00:17:20,205
‎เป็นคนงี่เง่า

306
00:17:21,123 --> 00:17:22,916
‎ก็นะ มัน...

307
00:17:23,000 --> 00:17:24,168
‎อาจจะเป็นคนงี่เง่าก็ได้

308
00:17:24,251 --> 00:17:27,629
‎แต่อาจจะเป็นเด็กทารกกำลังดูดนมได้เช่นกัน

309
00:17:28,130 --> 00:17:31,050
‎ผมว่าไม่นะ ผมคิดว่าคนส่วนใหญ่จะเป็น...

310
00:17:31,133 --> 00:17:34,428
‎เด็กทารกกำลังดูดนมเป็นเรื่องดี
‎แต่คนมากมายช่าง...

311
00:17:35,429 --> 00:17:37,473
‎ผมเห็นว่ามันเป็น...

312
00:17:39,516 --> 00:17:42,853
‎ผมเคยดูวิดีโอหมาที่ถูกทุบตี

313
00:17:42,936 --> 00:17:44,480
‎มีคนเข้าไปยื่นเนื้อให้มัน

314
00:17:44,563 --> 00:17:46,273
‎และขณะที่พวกเขากำลังยื่นอาหารให้มัน

315
00:17:46,356 --> 00:17:48,317
‎เข้าไปใกล้เพื่อให้อาหารหมา แต่หมาดัน...

316
00:17:49,777 --> 00:17:53,197
‎ทั้งโมโห ทั้งคำราม แต่เห็นได้ว่า
‎หมาควบคุมตัวเองไม่ได้

317
00:17:53,739 --> 00:17:56,158
‎มีผู้คนที่เก็บกดบุคลิกของตัวเอง

318
00:17:56,241 --> 00:17:57,993
‎จนกลายเป็นหมาที่แยกเขี้ยวคำราม

319
00:17:58,077 --> 00:18:00,996
‎และไม่ว่าจะเอาอะไรไปให้
‎มันก็จะแยกเขี้ยวคำรามใส่

320
00:18:01,080 --> 00:18:02,748
‎เพราะงั้นผมถึงพูดว่างี่เง่า

321
00:18:02,831 --> 00:18:03,832
‎โอเค แต่แม่...

322
00:18:03,916 --> 00:18:05,167
‎แม่จะบอกว่า...

323
00:18:05,250 --> 00:18:08,462
‎แม่จะบอกว่านั่นเป็นตัวอย่างที่ดีมาก
‎ของสิ่งที่แม่กำลังพูดถึงอยู่

324
00:18:08,545 --> 00:18:10,714
‎ที่ยกภาพเต้านมขึ้นมา

325
00:18:10,798 --> 00:18:11,924
‎การดูดนม

326
00:18:12,007 --> 00:18:15,010
‎เพราะถ้าเราเคยอยู่ใกล้คนที่ดูดนม...

327
00:18:16,428 --> 00:18:17,638
‎ทั้งชีวิตเลย

328
00:18:17,721 --> 00:18:21,934
‎ถ้าลูกเคยอยู่ใกล้คนที่ดูดนมจริงๆ
‎ซึ่งหมายถึงเด็กทารก

329
00:18:22,017 --> 00:18:24,061
‎แม่พูดถึงเด็กทารกเหรอ งั้นก็เรียกว่า...

330
00:18:24,144 --> 00:18:27,064
‎- เรียกว่าเด็กทารกเถอะ
‎- ก็ได้ เรียกว่าเด็กทารก

331
00:18:27,147 --> 00:18:28,690
‎- คือ...
‎- คงเจ๋งน่าดูเลย

332
00:18:28,774 --> 00:18:31,068
‎ถ้าคนเรียกเด็กทารกว่า "ตัวดูดนม"

333
00:18:35,155 --> 00:18:39,743
‎เด็กคนนี้... โอเค มีเด็กที่หงุดหงิดมาก

334
00:18:39,827 --> 00:18:42,996
‎เพราะแม่ไม่มาหาและส่งเต้านมถึงที่...

335
00:18:43,497 --> 00:18:44,957
‎เมื่อเด็กต้องการ

336
00:18:45,040 --> 00:18:47,417
‎จนเด็กร้องไห้จ้าไม่หยุด

337
00:18:47,501 --> 00:18:51,839
‎กว่าแม่จะมา เด็กคนนั้นก็หงุดหงิดไปแล้ว
‎จนกัดนมแม่

338
00:18:51,922 --> 00:18:53,423
‎- จริงเหรอ
‎- เหมือนเรื่องหมากับเนื้อแหละ

339
00:18:53,507 --> 00:18:57,010
‎ใช่ เด็กไม่เอาแม่ แม้ว่าตัวเองจะหิวจะแย่

340
00:18:57,094 --> 00:18:58,595
‎งั้นที่แม่กำลังพูดคือ

341
00:18:58,679 --> 00:19:01,265
‎วิธีที่คนมากมายตอบสนองต่อโลกนี้

342
00:19:01,348 --> 00:19:03,058
‎คือพวกเขาหงุดหงิดมาก

343
00:19:03,142 --> 00:19:05,102
‎ที่ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ

344
00:19:05,185 --> 00:19:07,104
‎และเมื่อสิ่งนั้นมาถึงจริงๆ

345
00:19:07,187 --> 00:19:10,691
‎พวกเขาก็พยายามลงโทษคนรอบข้าง
‎ด้วยสิ่งที่พวกเขามี

346
00:19:10,774 --> 00:19:11,942
‎- ถูกต้อง
‎- ครับ

347
00:19:12,025 --> 00:19:13,569
‎และนั่นยิ่งผลักดันมันออกไป

348
00:19:13,652 --> 00:19:17,072
‎เพราะถ้าคุณกำลังประสบความยากจน

349
00:19:17,156 --> 00:19:19,158
‎คุณควบคุมได้เพียงบางสิ่ง

350
00:19:19,241 --> 00:19:20,951
‎คุณอาจจะควบคุมบางอย่างไม่ได้เลย

351
00:19:21,034 --> 00:19:23,328
‎เมื่อพายุทอร์นาโดถล่มละแวกบ้านคุณ

352
00:19:23,412 --> 00:19:27,207
‎บ้านของคุณถูกทำลาย และคุณดันไม่มีประกัน

353
00:19:27,291 --> 00:19:29,501
‎คุณสูญเสียทุกอย่างไป คุณควบคุมไม่ได้

354
00:19:29,585 --> 00:19:32,963
‎แต่แน่นอนว่า คุณควบคุมปฏิกิริยาของตัวเอง
‎ต่อสถานการณ์นั้นได้

355
00:19:33,046 --> 00:19:36,049
‎ถ้าเรารับรู้ถึงความไวปฏิกิริยาของเรา

356
00:19:36,133 --> 00:19:40,929
‎เราก็จะตอบรับได้ง่ายขึ้น
‎ไม่ใช่แค่ทำปฏิกิริยาซ้ำๆ

357
00:19:41,013 --> 00:19:42,973
‎เพราะบ้านนั้นจะถูกทำลายเสมอ

358
00:19:43,056 --> 00:19:44,266
‎เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

359
00:19:44,349 --> 00:19:46,435
‎บ้านถูกทำลายลงไป

360
00:19:47,019 --> 00:19:48,645
‎ไม่มีทางหนีได้เลย

361
00:19:49,313 --> 00:19:50,480
‎ไม่มีทางหนีได้เลย

362
00:19:50,564 --> 00:19:53,025
‎แต่ถ้าคิดถึงทุกครั้งในชีวิต

363
00:19:53,108 --> 00:19:55,903
‎ที่บ้านถูกทำลายลงไป

364
00:19:55,986 --> 00:19:58,238
‎ที่จริงแล้วมันเป็นช่วงเวลา
‎ที่เปลี่ยนแปลงได้เลยนะ

365
00:19:58,322 --> 00:19:59,156
‎ครับ

366
00:20:01,909 --> 00:20:03,911
‎นี่พาเรามาถึงความคิด...

367
00:20:03,994 --> 00:20:07,497
‎ถึงสิ่งที่แม่กำลังรับมือด้วยมาสี่ปีแล้ว

368
00:20:08,123 --> 00:20:12,127
‎คือแม่เป็นมะเร็งกระดูกขั้นที่สี่

369
00:20:12,669 --> 00:20:15,631
‎- มะเร็งเต้านมที่แพร่กระจาย
‎- มะเร็งเต้านมที่แพร่กระจาย

370
00:20:16,757 --> 00:20:19,968
‎และนี่เป็นขั้นสุด...

371
00:20:20,636 --> 00:20:24,139
‎ของพายุทอร์นาโดที่กำลังถล่มบ้านลง

372
00:20:24,223 --> 00:20:28,810
‎เพราะสี่ปีที่แล้ว แม่โทรมาบอกเราว่าแม่จะ...

373
00:20:29,811 --> 00:20:31,396
‎อยู่ได้อีกหกเดือน

374
00:20:31,480 --> 00:20:34,358
‎แม่ได้ยินอย่างนั้นมาเป็นสิบครั้งแล้ว

375
00:20:35,150 --> 00:20:37,653
‎เป็นสิบครั้งที่มีคนบอกแม่ว่า
‎แม่จะอยู่ได้อีกหกเดือน

376
00:20:37,736 --> 00:20:42,449
‎คนบอกแม่ให้โทรไปฌาปนสถาน
‎ถามว่าการเผาศพ...

377
00:20:42,991 --> 00:20:47,162
‎ราคาเท่าไหร่ เพราะแม่จะอยู่ได้
‎อีกแค่หนึ่งเดือนหรือหกสัปดาห์

378
00:20:47,246 --> 00:20:48,622
‎และแม่ต้องรู้ไว้

379
00:20:48,705 --> 00:20:52,668
‎จะได้ชำระเงินไว้ล่วงหน้าก่อนตาย

380
00:20:52,751 --> 00:20:55,379
‎และแม่ก็โทรไปฌาปนสถานแล้ว

381
00:20:55,462 --> 00:20:59,049
‎ได้รู้ว่าค่าเผาศพคือ 750 ดอลลาร์ ขอบใจมาก

382
00:20:59,591 --> 00:21:00,467
‎ว้าว

383
00:21:01,134 --> 00:21:03,303
‎ให้ตายสิ แม่งโคตรบ้าเลย

384
00:21:04,638 --> 00:21:10,269
‎ความเป็นไปได้ว่ามีพลังบางอย่างที่...

385
00:21:11,937 --> 00:21:14,523
‎จะพาเราไปเมื่อถึงเวลาจากไป...

386
00:21:15,107 --> 00:21:17,109
‎เป็นสิ่งที่แม่ทำอะไรไม่ได้

387
00:21:18,068 --> 00:21:19,987
‎- แม่จึงต้องทำใจยอมรับมันซะ
‎- ครับ

388
00:21:20,070 --> 00:21:24,283
‎การไหลไปตามกระแสของแม่น้ำสายนั้นง่ายกว่า

389
00:21:24,366 --> 00:21:26,118
‎การพยายามฝืนมัน

390
00:21:26,201 --> 00:21:29,413
‎ฝืนความเป็นไปได้นั้น ยังไงพวกเราก็ต้องตาย

391
00:21:29,997 --> 00:21:31,039
‎ผมรู้

392
00:21:31,581 --> 00:21:32,582
‎และนั่น...

393
00:21:33,250 --> 00:21:35,502
‎มีประโยคหนึ่งที่ผมไม่รู้ว่ามาจากไหน

394
00:21:35,585 --> 00:21:37,754
‎ที่บอกว่า การทำสมาธิ
‎คือการเตรียมตัวสำหรับความตาย

395
00:21:37,838 --> 00:21:38,880
‎แม่คิดว่าจริงนะ

396
00:21:38,964 --> 00:21:43,719
‎การทำสมาธิคือการฝึกจิตวิญญาณแบบหนึ่ง
‎ที่เตรียมตัวเราสำหรับความตาย

397
00:21:44,303 --> 00:21:47,639
‎แต่ถ้าเรามองโลกจริงๆ

398
00:21:47,723 --> 00:21:50,559
‎เราจะเห็นว่าสิ่งต่างๆ ปรากฏและหายไปเสมอ

399
00:21:50,642 --> 00:21:53,395
‎และมนุษย์ก็เป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมดนั้น

400
00:21:53,478 --> 00:21:55,772
‎มนุษย์ก็ปรากฏตัวและหายไป

401
00:21:56,565 --> 00:21:58,025
‎หายไปจากพื้นผิวโลกเลย

402
00:21:59,151 --> 00:22:00,319
‎มันเกิดขึ้นได้

403
00:22:00,402 --> 00:22:04,823
‎อัตตาของเราทำให้มันเป็นเรื่องส่วนตัว
‎และเรามองว่าตัวเรานั้นเป็นกรณีพิเศษ

404
00:22:04,906 --> 00:22:07,617
‎- ครับ
‎- แต่เราไม่ใช่เลย

405
00:22:08,243 --> 00:22:11,246
‎เราเป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมด

406
00:22:11,330 --> 00:22:14,082
‎และทุกสิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

407
00:22:15,167 --> 00:22:16,835
‎เปลี่ยนแปลงรูปร่าง รูปลักษณ์

408
00:22:21,548 --> 00:22:22,758
‎แม่เป็นกรณีพิเศษนะ

409
00:22:25,010 --> 00:22:27,554
‎- เพราะแม่เป็นแม่ของลูกไง
‎- ไม่ใช่

410
00:22:28,138 --> 00:22:31,600
‎ไม่ ผมรู้ว่ามี... ผมรู้ๆ แต่ไม่เอาน่ะ

411
00:22:31,683 --> 00:22:34,269
‎ไม่มีทางจะห้ามไม่ให้ใจสลายได้เลย
‎จะทำได้ไง...

412
00:22:34,728 --> 00:22:35,896
‎เราจะทำยังไงกับเรื่องนั้น

413
00:22:35,979 --> 00:22:37,147
‎ร้องไห้สิ

414
00:22:39,441 --> 00:22:40,275
‎ร้องไห้

415
00:23:01,046 --> 00:23:02,047
‎มันยากมากครับ

416
00:23:10,180 --> 00:23:13,433
‎แต่มันเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องรับมือ

417
00:23:13,517 --> 00:23:14,351
‎ใช่จ้ะ

418
00:23:16,436 --> 00:23:18,188
‎มันเป็นสิ่งที่แปลกมากนะ

419
00:23:18,271 --> 00:23:20,816
‎คือว่า... จักรวาล...

420
00:23:20,899 --> 00:23:22,901
‎มันดูมั่นคงมาก...

421
00:23:23,485 --> 00:23:24,903
‎ถ้าคุณ...

422
00:23:25,570 --> 00:23:26,738
‎คือว่า...

423
00:23:27,739 --> 00:23:29,908
‎อยู่ในสภาพอัตโนมัติแบบนี้

424
00:23:33,203 --> 00:23:36,039
‎และการเผชิญหน้ากับความจริง

425
00:23:36,123 --> 00:23:37,833
‎สำหรับผม การที่แม่กำลังจะตาย...

426
00:23:37,916 --> 00:23:38,792
‎แม่กำลังจะตาย

427
00:23:38,875 --> 00:23:41,378
‎เรื่องนี้น่าจะเป็นสิ่งที่...

428
00:23:42,421 --> 00:23:44,840
‎เป็นการยอมรับความจริงได้ยากที่สุด
‎ที่ผมเคยทำมาในชีวิต

429
00:23:44,923 --> 00:23:45,882
‎เราไม่สามารถ...

430
00:23:46,842 --> 00:23:48,218
‎มันบรรยายไม่ได้

431
00:23:48,301 --> 00:23:49,136
‎จ้ะ

432
00:23:49,970 --> 00:23:52,222
‎แต่ไม่ใช่ว่ามันทำให้เรารู้สึก...

433
00:23:53,223 --> 00:23:55,517
‎นี่... นี่ไม่ใช่ความรู้สึกที่...

434
00:23:55,600 --> 00:23:58,228
‎- นี่ไม่ใช่ความรู้สึกที่อยากมีเลย
‎- ใช่

435
00:24:00,355 --> 00:24:03,733
‎แต่มันเป็นความรู้สึกที่มนุษย์ทุกคนจะต้องเผชิญ

436
00:24:03,817 --> 00:24:04,901
‎ทางใดก็ทางหนึ่ง

437
00:24:04,985 --> 00:24:05,944
‎ใช่แล้ว

438
00:24:09,990 --> 00:24:16,705
‎แต่พวกเรามากมายใช้เวลาวุ่นวาย
‎อยู่กับกิจกรรมที่ไร้สาระ

439
00:24:16,788 --> 00:24:19,875
‎เพื่อพยายามหลีกเลี่ยงประสบการณ์นี้

440
00:24:19,958 --> 00:24:20,917
‎ถูกต้อง

441
00:24:21,001 --> 00:24:25,672
‎ผู้คนพยายามหลีกเลี่ยง
‎การครุ่นคิดว่าพวกเขาจะตาย

442
00:24:25,755 --> 00:24:27,757
‎และคนที่พวกเขารักก็จะตาย

443
00:24:28,592 --> 00:24:31,011
‎มันเปิดใจเรา และทำใจเราสลายด้วย

444
00:24:31,094 --> 00:24:32,471
‎- ใช่
‎- ใช่ไหม

445
00:24:32,554 --> 00:24:36,850
‎หัวใจของเราถูกปิดเพราะว่าเราปิดมัน

446
00:24:36,933 --> 00:24:39,311
‎เราปิดกั้นตัวเองเพื่อไม่ให้เจ็บปวด

447
00:24:39,394 --> 00:24:41,271
‎และสิ่งนี้เปิดใจออกมา

448
00:25:00,373 --> 00:25:01,958
‎การเปิดใจมันห่วยชะมัด

449
00:25:02,501 --> 00:25:03,376
‎สิ่งนี้แหละ

450
00:25:03,460 --> 00:25:06,338
‎นี่คือสิ่งที่รามดาสพูดถึงประจำ... มันเจ็บปวด

451
00:25:06,421 --> 00:25:07,589
‎มันเจ็บปวดเสมอเลยเหรอ

452
00:25:09,633 --> 00:25:11,801
‎การเปิดใจตัวเองจะเจ็บปวดเสมอเลยเหรอ

453
00:25:11,885 --> 00:25:13,678
‎เราจะอยู่ในสภาพนี้ไปตลอด...

454
00:25:13,762 --> 00:25:15,472
‎ไม่หรอก ไม่เจ็บปวดเสมอไป

455
00:25:16,181 --> 00:25:18,558
‎แต่เมื่อมันเปิดกว้างออกมา ก็ย่อมเจ็บปวด

456
00:25:19,267 --> 00:25:20,477
‎และมันเจ็บปวดจริงๆ

457
00:25:20,977 --> 00:25:26,024
‎แม้แต่ความเจ็บปวดก็จะเปลี่ยนไป
‎เพราะถ้าเราสำรวจความเจ็บปวดนั้น

458
00:25:26,107 --> 00:25:28,360
‎ก็จะรู้ว่าสิ่งที่รู้สึกอยู่คือความรัก

459
00:25:28,860 --> 00:25:30,654
‎- ครับ
‎- ตัวจริง

460
00:25:44,709 --> 00:25:46,461
‎ครับ มัน... ใช่

461
00:25:46,545 --> 00:25:48,672
‎เพราะมันเห็นความใหม่

462
00:25:48,755 --> 00:25:52,050
‎มันเห็นว่าคุณเห็นคุณค่าของชีวิตมาก

463
00:25:52,133 --> 00:25:56,555
‎ใช่ และที่ตอนนี้แม่ดูดีกว่าที่เคยเป็นมา

464
00:25:56,638 --> 00:25:59,933
‎- เพราะแม่ใช้ชีวิตเต็มที่มากขึ้น
‎- ครับ

465
00:26:00,016 --> 00:26:02,644
‎เพราะแม่กำลังมีชีวิตและกำลังจะตายอย่างมีสติ

466
00:26:03,687 --> 00:26:05,939
‎แม่ถือทั้งสองสิ่งไว้พร้อมกัน

467
00:26:22,872 --> 00:26:25,166
‎แม่มีคำแนะนำอะไรสำหรับคนมากมาย

468
00:26:25,250 --> 00:26:26,585
‎ที่กำลังรับมือกับสิ่งนี้อยู่ไหม

469
00:26:31,006 --> 00:26:34,634
‎แม่จะบอกให้พวกเขาร้องไห้เมื่ออยากร้องไห้

470
00:26:35,218 --> 00:26:40,765
‎และหันหน้าไปหาสิ่งที่เรียกว่าความตาย
‎หันไปหามันซะ

471
00:26:41,308 --> 00:26:44,894
‎และแม้ว่าจะหวาดกลัวไม่กล้า ก็หันไปเถอะ

472
00:26:45,478 --> 00:26:46,438
‎มันไม่ทำร้ายคุณหรอก

473
00:26:49,691 --> 00:26:52,527
‎และดูว่าสิ่งนั้นสอนอะไรเราได้

474
00:26:52,611 --> 00:26:55,697
‎ความตายเป็นครูที่ยอดเยี่ยมมาก
‎ไม่มีค่าใช้จ่ายด้วย

475
00:26:55,780 --> 00:26:59,868
‎ผมว่าถ้ามันพยายามขายตั๋ว
‎ก็คงขายได้ไม่ดีนักหรอก

476
00:27:01,911 --> 00:27:05,040
‎ถ้าทำได้ ผมคงขอข้ามรายการนี้

477
00:27:09,169 --> 00:27:11,463
‎แต่มันเป็นครู เรากำลังพูดถึงครูกันอยู่

478
00:27:11,546 --> 00:27:13,089
‎มันเป็น... เรื่องจริงนะ

479
00:27:13,173 --> 00:27:14,132
‎ครับ

480
00:27:14,215 --> 00:27:17,844
‎และแม่ค้นพบว่า...

481
00:27:19,095 --> 00:27:23,433
‎ยิ่งแม่เข้าใกล้ความตายมากขึ้น

482
00:27:23,933 --> 00:27:25,852
‎แม่ก็รู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้นด้วย

483
00:27:25,935 --> 00:27:28,813
‎ยิ่งแม่รู้สึกอยู่กับปัจจุบันมากขึ้น แม่ก็รู้สึก...

484
00:27:29,314 --> 00:27:30,440
‎เป็นตัวจริงมากขึ้น

485
00:27:30,940 --> 00:27:33,526
‎และแม่ได้รู้ว่า...

486
00:27:34,611 --> 00:27:38,948
‎แม่ไม่รู้เลยว่าอีกฟากหนึ่ง...

487
00:27:39,574 --> 00:27:40,408
‎ของความตายมีอะไรอยู่

488
00:27:40,492 --> 00:27:44,204
‎แต่ในตัวแม่ มีชีวิตชีวามากมายที่กำลังก่อตัวอยู่

489
00:27:44,829 --> 00:27:48,375
‎แม่อดคิดไม่ได้ว่ามีความเชื่อมโยงระหว่างสิ่งนี้

490
00:27:48,458 --> 00:27:51,419
‎และการเข้าใกล้ความตายมากขึ้น

491
00:27:53,380 --> 00:27:55,048
‎- ครับ ก็...
‎- แม่อธิบายไม่ได้

492
00:27:55,131 --> 00:27:57,008
‎แม่ไม่มีคำอธิบายเรื่องนี้

493
00:27:57,509 --> 00:28:01,012
‎แต่แม่คิดว่าเราจะเป็นทุกข์มากขึ้น

494
00:28:01,096 --> 00:28:04,599
‎ถ้าเราฝืนการไหลเวียนของแม่น้ำ

495
00:28:04,683 --> 00:28:06,643
‎- ครับ
‎- มันไหลเวียนอยู่เสมอ

496
00:28:06,726 --> 00:28:09,729
‎ถ้าเราพยายามข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง

497
00:28:09,813 --> 00:28:13,149
‎เราจะได้ปีนขึ้นตลิ่งและรอดพ้นจากกระแสน้ำนั้น

498
00:28:13,233 --> 00:28:16,569
‎เราก็จะยิ่งเป็นทุกข์มากขึ้นเรื่อยๆ

499
00:28:17,404 --> 00:28:19,781
‎- ปล่อยวางแล้วเข้าหามันซะ
‎- ใช่

500
00:28:21,074 --> 00:28:24,119
‎และสิ่งที่วิเศษของการปล่อยวาง

501
00:28:24,202 --> 00:28:28,123
‎คือเราจะค้นพบว่าสิ่งที่เรียกว่าความรักนั้น...

502
00:28:28,665 --> 00:28:31,334
‎มันเป็นกำลังใจ มันค้ำจุนเรา

503
00:28:31,418 --> 00:28:35,505
‎มันมีความเมตตากรุณา
‎ที่เราอาจจะไม่เคยสังเกตเห็น

504
00:28:37,048 --> 00:28:39,092
‎และเราถามว่า "นั่นอะไร"

505
00:28:39,175 --> 00:28:41,594
‎อะไรบ้างที่มีความเมตตากรุณา

506
00:28:41,678 --> 00:28:45,140
‎และคำเดียวที่แม่คิดออกคือความเป็นจริง

507
00:28:45,223 --> 00:28:48,268
‎ความเป็นจริงมีความเมตตากรุณาอยู่

508
00:28:48,351 --> 00:28:49,853
‎ครับ ใช่

509
00:28:50,729 --> 00:28:52,897
‎และความเมตตากรุณาไม่ใช่...

510
00:28:52,981 --> 00:28:55,066
‎เป็นคำง่ายๆ ที่ความหมายเหลือล้นมากนะครับ

511
00:28:55,150 --> 00:28:58,361
‎- ใช่จ้ะ
‎- มันแค่... มันรุนแรงเหลือเกิน

512
00:28:58,445 --> 00:29:02,157
‎ประสบการณ์พลังงานความรักนี้แรงกล้ามาก

513
00:29:02,240 --> 00:29:06,453
‎เพื่อที่จะต้านมันได้
‎เราสร้างทั้งชีวิต ทั้งอัตตาขึ้นมา

514
00:29:06,536 --> 00:29:07,662
‎พยายามไม่ให้รู้สึก

515
00:29:07,746 --> 00:29:10,331
‎- ใช่
‎- มันเกินจะรับ

516
00:29:10,415 --> 00:29:12,041
‎ใช่ มันเป็นนักฆ่า

517
00:29:12,125 --> 00:29:13,418
‎- เป็นความตายของอัตตา
‎- ใช่

518
00:29:14,878 --> 00:29:16,254
‎ไม่พึงประสงค์เลย

519
00:29:16,337 --> 00:29:19,549
‎พึงประสงค์สิ มันจึงเจ็บปวด
‎มันเป็นความตายของอัตตา

520
00:29:20,049 --> 00:29:23,094
‎ลูกเปิดหัวใจออกมาและอัตตาก็กำลังตาย

521
00:29:23,178 --> 00:29:24,012
‎ครับ

522
00:29:24,554 --> 00:29:28,558
‎แต่ลูกจะค้นพบว่าการตายของอัตตา
‎สร้างความเปลี่ยนแปลงได้

523
00:29:29,058 --> 00:29:31,102
‎มันเป็นการเปลี่ยนแปลงในการเล่นแร่แปรธาตุ

524
00:29:32,687 --> 00:29:36,608
‎ครับ ใครจะอยากมีภาระหนักใจอย่างนี้บ้าง

525
00:29:37,233 --> 00:29:38,067
‎ลูกไม่อยากนี่

526
00:29:39,527 --> 00:29:40,361
‎แม่ไม่อยาก

527
00:29:54,000 --> 00:29:56,085
‎แน่นอนว่าผมรักแม่มาก

528
00:29:57,420 --> 00:29:58,671
‎แม่ก็รักลูกจ้ะ

529
00:30:01,758 --> 00:30:05,553
‎ดันแคน ความรักแบบนี้ไม่หายไปไหนหรอก

530
00:30:08,681 --> 00:30:10,266
‎นี่เป็นอีกสิ่งที่ลูกจะค้นพบ

531
00:30:11,559 --> 00:30:17,065
‎ตัวแม่อาจจะจากโลกนี้ไปไม่ช้าก็เร็ว...

532
00:30:17,732 --> 00:30:19,984
‎แต่ความรักนั้นไม่หายไปไหน

533
00:30:21,653 --> 00:30:23,780
‎แม่มั่นใจเรื่องนี้มากกว่าสิ่งใด

534
00:30:35,750 --> 00:30:36,584
‎ครับ

535
00:30:37,752 --> 00:30:38,670
‎ผมเชื่อแม่

536
00:30:46,219 --> 00:30:47,637
‎ตัดเข้าโฆษณาเถอะ

537
00:30:51,766 --> 00:30:52,934
‎ล้อมเข้าไว้

538
00:30:53,017 --> 00:30:53,893
‎โธ่พ่อ ไม่เอาน่ะ

539
00:30:55,353 --> 00:30:57,105
‎ผู้ใช้เครื่องจำลองโดยไม่มีใบอนุญาต

540
00:30:57,188 --> 00:31:01,609
‎คุณถูกตัดสินโดยผู้พิพากษาฮูปส์ว่ามีความผิด
‎โทษฐานเก็บเกี่ยวผิดกฎหมาย

541
00:31:01,693 --> 00:31:04,529
‎หมอบลงกับพื้นแล้วคลานออกมา

542
00:31:05,196 --> 00:31:06,656
‎ยืนนิ่งๆ ฟังทางนี้

543
00:31:06,739 --> 00:31:08,366
‎อ่านความผิดของเขามา

544
00:31:08,449 --> 00:31:10,243
‎ผมจะอ่านรายการความผิดของคุณ

545
00:31:10,326 --> 00:31:12,996
‎ข้อหาที่หนึ่ง ขโมยน้ำมันเขียว

546
00:31:13,079 --> 00:31:14,247
‎ข้อหาที่สอง

547
00:31:14,330 --> 00:31:16,082
‎ตำรวจๆๆๆ

548
00:31:16,165 --> 00:31:18,626
‎โอ๊ๆ พ่อ อย่านะ!

549
00:31:18,710 --> 00:31:19,711
‎ลืมตาซะ แดเนียล

550
00:31:19,794 --> 00:31:20,670
‎ไม่เอาน่าพ่อ

551
00:31:20,753 --> 00:31:22,964
‎- แดเนียล ลืมตาซะ!
‎- พ่อ ไม่นะ

552
00:31:25,133 --> 00:31:26,384
‎ข้อหาที่สี่

553
00:31:26,467 --> 00:31:27,635
‎เป็นคนโง่

554
00:31:27,719 --> 00:31:29,137
‎ฉันเป็นพ่อที่ดี

555
00:31:29,220 --> 00:31:30,597
‎ข้อหาที่ห้า

556
00:31:31,431 --> 00:31:32,599
‎แย่แล้ว ตำรวจมา

557
00:31:35,977 --> 00:31:36,978
‎เผาซะ ทุกคน

558
00:31:37,061 --> 00:31:38,146
‎ครับ ท่านผู้พิพากษา

559
00:31:38,229 --> 00:31:40,064
‎ตำรวจๆ

560
00:31:40,982 --> 00:31:42,108
‎ตำรวจ!

561
00:31:45,570 --> 00:31:46,988
‎ทำไมถึงจุดไม่ติด จิม

562
00:31:47,071 --> 00:31:50,158
‎ถ้าลม... ลมมันเปลี่ยนทิศ
‎มานี่หน่อย อ้าว เปลี่ยนทิศไปแล้ว

563
00:31:50,241 --> 00:31:51,492
‎- จิม!
‎- ยังใช้งานไม่ได้

564
00:31:52,076 --> 00:31:53,161
‎ตำรวจ

565
00:31:54,537 --> 00:31:55,371
‎เราเป็นตำรวจ

566
00:31:55,455 --> 00:31:56,456
‎ผมเป็นตำรวจ

567
00:32:00,126 --> 00:32:01,085
‎อาชญากร

568
00:32:01,169 --> 00:32:04,797
‎ดีดตัวออกจากเครื่องจำลองนั่นซะ
‎ไม่งั้นฉันจะยิงให้ระเบิด

569
00:32:04,881 --> 00:32:06,007
‎ในห้า...

570
00:32:06,716 --> 00:32:08,760
‎สี่... สาม...

571
00:32:09,344 --> 00:32:11,137
‎สอง... หนึ่ง...

572
00:32:17,226 --> 00:32:18,770
‎ซวยแล้ว

573
00:32:26,527 --> 00:32:29,238
‎หายไปแล้ว สละร่างซะลูกๆ

574
00:32:29,322 --> 00:32:31,950
‎เราจะไปอยู่ในแสงไฟ

575
00:33:03,147 --> 00:33:04,023
‎ขึ้นมา

576
00:33:36,139 --> 00:33:38,808
‎ขอผมสัมภาษณ์คุณลง...

577
00:33:39,600 --> 00:33:40,518
‎ผมตายแล้วเหรอ

578
00:33:41,436 --> 00:33:43,813
‎จงอยู่กับปัจจุบันตรงนี้

579
00:33:45,231 --> 00:33:47,442
‎จงอยู่กับปัจจุบันตรงนี้

580
00:34:20,516 --> 00:34:22,435
‎คำบรรยายโดย อรภาริน อ่อนกอ

581
00:34:30,526 --> 00:34:34,405
‎เอาเป็นว่าโทรหาแม่ละกัน
‎แม่รู้ว่าลูกยุ่งทำพอดคาสต์อยู่

582
00:34:34,489 --> 00:34:37,492
‎แต่สิ่งที่ลูกพูดก็จริงนะ เกี่ยวกับจิตวิญญาณน่ะ

583
00:34:37,575 --> 00:34:40,912
‎เป็นสิ่งที่น่าสนใจมากและแม่อยากคุยกับลูกเรื่องนี้

584
00:34:40,995 --> 00:34:47,460
‎เพราะเมื่อเช้านี้ แม่รู้สึกถึง
‎ปรากฏการณ์หนึ่งในตัวแม่

585
00:34:47,543 --> 00:34:50,880
‎รู้สึกว่าวิญญาณของแม่กลับมาบรรจบ
‎และคุยกับตัวเอง

586
00:34:51,464 --> 00:34:53,007
‎แต่เหมือนกับว่าแม่...

587
00:34:53,091 --> 00:34:57,345
‎วิญญาณกับแม่ไม่เหินห่างกันแล้ว

588
00:34:57,428 --> 00:34:58,596
‎มันน่าสนใจดี

589
00:34:58,679 --> 00:35:01,766
‎ไว้คุยทีหลังนะ บายจ้ะ

590
00:35:01,849 --> 00:35:03,059
‎ว้าว